TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
‘Trochloftich folk fan dizze âlde namme, wês jimmer op dy âlders great! Doorluchtig volk van deze oude naam, wees altijd trots op je (voor-)ouders!’ Friezen zijn een trots volk, dat is me al vaker opgevallen en als ik een Fries zou zijn dan zou ik geen uitzondering zijn.
Eerder schreef ik over de eerste acht steden van de Elfstedentocht; Leeuwarden, Sneek, IJlst, Sloten, Stavoren, Hindeloopen, Workum en Bolsward passeerden de revue en in deze blogpost is het tijd om de laatste drie steden voorbij te laten komen.
Harns
De negende stad, Harlingen (Harns), heeft een heel speciaal plaatsje in mijn hart. Het is dan ook niet voor niets dat deze stad een erg grote rol speelt in mijn eerste boek. Ik bewaar veel mooie herinneringen aan deze stad, te veel zelfs om op te noemen.
Harlingen telt bijna zestienduizend inwoners en is de op vier na grootste plaats van Friesland. Het is voornamelijk een havenstad en de haven van Harlingen is de belangrijkste van de provincie. Wat kun je beter doen in een havenstad, dan vis eten? Er zit een goed visrestaurant en daar hebben we dan ook meerdere keren gegeten. O ja, elke keer wanneer ik in Harlingen was, moest ik me inhouden om niet een ‘boot te gaan kopen’. Als ik omringd wordt door al dat water daar gaat het kriebelen en wil ik erop, in plaats van ernaar kijken. Dan wil ik kennismaken met de kleine watertjes in Friesland, met de meren en met de grote (soms ruwe) zee. Maar meer nog dan dat wil ik op ‘mijn’ bootje kijken naar prachtige zonsondergangen. Voorlopig blijft het nog bij fantaseren, maar hopelijk komt die droom ooit uit.
Frjentsjer
Nog een stad waaraan ik fijne herinneringen bewaar is Franeker (Frjentsjer). Het is een stad waar je zomaar een paar dagen kunt verblijven, zonder je te vervelen. Zo had ik bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik een paar uur zou kunnen vullen door naar het Kaatsmuseum te gaan, laat staan dat ik mij kon voorstellen ooit een kaatswedstrijd bij te wonen. Kaatsen is een balspel van twee teams met ieder drie spelers tegen elkaar op gras, waarbij het ene team de opslag (onderhandse slagbeweging met blote hand naar het perk) verzorgt en de andere partij vanuit het perk de retourslag. Ik begreep/begrijp er helemaal niets van, maar ik was behoorlijk gefascineerd door het spel.
In Franeker zit natuurlijk ook het oudst werkende planetarium ter wereld dat door (amateurastronoom) Eise Eisinga tussen 1774 en 1781 in zijn eigen woning werd gebouwd. Naast deze twee bezienswaardigheden zitten er nog diverse musea in Franeker en kun je er gezellig winkelen. Niet alleen kwamen we hier tijdens onze Elfstedentochten, maar vrienden hebben hier ook jarenlang gewoond en we hebben eens een nachtje in een hotel doorgebracht.
Dokkum & Michelangelo Buonarroti
Van Franeker naar Dokkum fietsen is óf heerlijk óf een verschrikking. Ik kan mij de dagen nog herinneren dat we als een speer gingen achter de dijk richting Holwerd. Daar heb ik toch snelheden behaald van zo’n zestig kilometer per uur op de mountainbike. Dat is voornamelijk goed opletten, maar wanneer je het iets rustiger aan doen dan kun je ondertussen volop genieten van de natuur en de schapen. Pure rust was het daar!
Als je dan de wind mee had of wanneer het windstil was,
leek die afstand maar heel klein.
Had je de wind tegen,
dan was het een ander verhaal.
Dokkum staat waarschijnlijk het meest bekend om Bonifatius, één van de belangrijkste missionarissen en kerkhervormers in het Frankische rijk, bisschop, martelaar en heilig verklaarde. Ik hoor het mezelf op school nog zo opdreunen: ‘Bonifatius werd in 754 bij Dokkum vermoord.’ De oude vestingstad van Dokkum is omringd door stadswallen. Deze stadswallen staan bekend als bolwerken (een uitbouw in een verdedigingsmuur of -wal). Op zes punten bevinden zich bastions (een uitspringend verdedigingswerk van aarde of steen en maakt onderdeel uit van een vesting of een fort). Dokkum is een ontzettend leuke stad om doorheen te wandelen en gebouwen te fotograferen.
De Schepping van Adam
In een pizzeria in het centrum van Dokkum hangt een replica van het schilderij ‘De schepping van Adam‘ van Michelangelo Buonarroti (zie uitgelichte foto). Toen God de aarde schiep heeft hij een klein beetje extra gegeven aan Dokkum en Friesland. En van dat kleine beetje extra heb ik meer dan genoeg genoten tijdens de Elfstedentochten die ik al verreden heb.
Als je de wind naar Dokkum toe al niet tegen had, dan was je er zeker van dat je die wel tegen had van Dokkum naar Leeuwarden. In al die keren dat wij de Elfstedentocht fietsten hadden we vaak flinke tegenwind op één van die trajecten. Ik kan je zeggen: Dan is het ineens wel heel erg ver, die terugweg. Ik kon, in die wetenschap, dan ook soms enorm op zien tegen het fietsen.
Dokkum is in de Elfstedentocht het keerpunt.
Bartlehiem hoort officieel niet bij de Elfstedentocht, althans niet bij de steden, maar wie aan de Elfstedentocht denkt, denkt aan Bartlehiem. Tijdens de Elfstedentocht op ijs, komen de schaatsers hier namelijk tweemaal langs. Tegenwoordig prijken er zesduizend tegeltjes aan die brug. Op elk tegeltje staat een foto van een schaatser. Al die tegeltjes samen vormen een beeld van schaatsers die achter elkaar aan schaatsen, zoals je dat ziet tijdens de Elfstedentocht.
Geweldige ervaring!
Dan kom je uiteindelijk, na een lange mooie, maar zo vermoeiende tocht weer terug in Leeuwarden en is het rondje klaar. Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen over ‘de tocht der tochten’ en misschien ga ik dat ook nog wel doen, maar voor nu is het klaar. Hoe mooi ik de verhalen ook kan en zou willen vertellen, eigenlijk zou je het gewoon zelf moeten ervaren. Daarmee wil ik niet zeggen dat je meteen maar voor de hele op één dag moet gaan of twee dagen of vijf dagen. Kies wat bij je past, maar het zal een geweldige ervaring zijn.
Tige tank en oant sjen! Hartelijk dank en tot ziens.
Dit is het derde – en laatste – deel in een serie van drie over de Friese Elfsteden.
