TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Een uitnodiging van uitgeverij Kluitman voor een lunch met de Amerikaanse auteur Alex Gino. Daar maak ik graag tijd voor! Ik heb het boek GEORGE gelezen <klik hier voor de recensie> en vond het zo prachtig dat ik het de maximale score van 5 sterren heb toegekend, en dat doe ik niet vaak!
Het boek GEORGE gaat over een meisje, Melissa, wat geboren is als de jongen George, zoals haar hele omgeving (moeder, broer, klasgenoten, beste vriendin) haar kennen. Zelf voelt ze dat er iets niet klopt aan het feit dat ze een jongenslichaam heeft en een jongensleven leidt, en wanneer ze iets leest over transgenders, valt alles op z’n plaats. Maar alleen zelf weten wat maakt dat je letterlijk niet goed in je vel zit, is niet voldoende, de buitenwereld zal het ooit ook moeten weten en liefst accepteren.
GEORGE is een prachtig geschreven boek. Het pakt een belangrijk thema aan waar hopelijk veel kinderen (en volwassenen) iets van leren, of waar ze herkenning in vinden. Maar het is geen “zwaar boek rond een moeilijk thema”, het is ook gewoon een goed geschreven kinderboek.
Een zo bijzonder boek, maakt me nieuwsgierig naar de auteur, van wie ik de website uiteraard al had bekeken. Zo herkende ik Alex Gino direct toen ik het restaurant binnenkwam. Wat een vrolijk, eerlijk en bijzonder mens zijn zij! Het is wel lastig om dit artikel te schrijven zonder ‘hij’ of ‘zij’ te gebruiken, gelukkig ging de conversatie in het Engels, waar ‘you’ eenvoudig was. Kun je nagaan hoe vaak iemand als Alex Gino pijnlijk ervaart dat mensen niet accepteren dat zij niet als òf man òf vrouw aangesproken wensen te worden!
Ik hoop dat ik in dit verslag niet de verkeerde woorden kies, want er is meer dan een indeling in mannen en vrouwen, net zoals er meer is dan een indeling in heteroseksueel en homoseksueel. Het is alleen even wennen!
Zoals gezegd: een vrolijk mens die volop vertelde over eigen jeugd en eigen keuzes. Over de 12 (twaalf!!) jaar die het kostte om GEORGE te schrijven. Over de belangrijkste veranderingen (direct open zijn over Melissa door haar vanaf het begin te tonen in zinnen als “George dacht dat zij….“. En over waarom er geen volgend boek over Melissa komt. Alex Gino vindt dat de volgende fase in het leven van Melissa te privé is.
Of ze nu wel of niet beslist om ook fysiek een meisje te worden en hoe dat hele traject verloopt, is iets waarbij Alex Gino het gevoel krijgt een voyeur te zijn, wanneer dat opgeschreven gaat worden. En ook het leespubliek zal het waarschijnlijk vooral ‘interessant’ vinden en dat is niet waarom het boek GEORGE geschreven is. Het is geschreven als kinderboek om een thema op een heel natuurlijke en vanzelfsprekende wijze mee te nemen in een verhaal wat kinderen (en volwassenen) hopelijk met plezier lezen.
Ik hoop dan ook dat Alex Gino een ander (kinder)boek gaat schrijven. Ik kan de schrijfstijl enorm waarderen en na de fijne lunch-ontmoeting met Alex Gino hoop ik dat ik hen nog een keer mag ontmoeten, al is het maar om hen van dropijs te zien genieten!
Alex Gino is echt een zeer vriendelijk, open persoon, met een goed gevoel voor humor. Knap hoe auteurs, die zulk introvert werk hebben, toch de moeite nemen om naar buiten te gaan, landen te bezoeken waar hun boeken gelezen worden en mensen te ontmoeten die hen graag beter leren kennen.
Lieve Alex Gino, dank voor de ontmoeting en hopelijk tot ziens, al is het alleen maar door jullie in een volgend boek tegen te komen!
