De eerste nacht

Genieten, dat kon nu eindelijk beginnen. Na een nachtje in het ziekenhuis, waar ik bevallen was mochten we naar huis. Ik was achteraf best blij om een nachtje in het ziekenhuis te kunnen blijven. Mijn vriend kon lekker thuis bij slapen om er de volgende dag helemaal voor ons te kunnen zijn en ik hoefde maar op de knop te drukken en er kwam een verpleegkundige aan om ons bij te staan.

Omdat ik voor het eerst moeder ben geworden en ik borstvoeding wilde gaan geven had ik me voorbereid door een cursus van Vereniging Borstvoeding Natuurlijk hardstikke fijn om deze informatie al gehad te hebben. Ik heb er veel geleerd en in het ziekenhuis waren ze verbaasd dat ik mijn kindje zo goed aan wist te leggen. Mijn zoon kwam na de nacht om 8 uur bij me en ik heb hem meteen aangelegd. Gelukkig was hij zelf ook een natuurtalent, het moet wel van beide kanten goed gaan. De eerste nacht samen in het ziekenhuis ging niet vanzelf. Mijn kindje was aan het huilen en als je nog geen 24 uur moeder bent wordt je daar best radeloos van. Hij had een schone luier en net gedronken, maar hij wilde niet slapen, wat kon het nou zijn. Huilend, vol van hormonen, emoties en vermoeidheid drukte ik op de bel en er stond er al snel een verpleegkundige aan ons bed. Ze stelde diverse dingen voor, zal ik hem in het aparte kamertje leggen, zodat je kunt slapen. Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht. Een extra kruik was ook niet nodig, hij was op temperatuur. Zijn luier nogmaals gecontroleerd, schoon. Hij had al een paracetamol gehad (i.v.m. de vacuümpomp die gebruikt was bij de bevalling) dus hij kon ook geen pijn hebben. Dan maar bijvoeden, tja ik wist het ook niet meer. Dus met kleine cupjes, om de zuigreflex niet te verstoren heeft ze hem een beetje melk gegeven. Daardoor sliep mijn mannetje als een roosje, wel 4 uur lang. Wat een genot. Ze bood me nog oordopjes aan voor mijn snurkende buurvrouw, maar die heb ik geweigerd, was veel te bang dat ik mijn baby niet zou horen.

‘ s Ochtends had ik toch een beetje spijt van het bijvoeden, meteen sloeg de paniek toe, nu komt de melk niet op gang en gaat alles mis. Ik had me zo voor genomen om borstvoeding te geven als het zou lukken en misschien had ik het hierdoor wel verpest. Waarom heb ik me zo over laten halen. Tijdens de cursus had ik nog zo geleerd dat je de bijvoeding niet moest accepteren, maar ik was wanhopig en moe. Toen Stef wakker werd heb ik hem meteen weer aangelegd, hij dronk gulzig, dat was een goed teken.

Toen de nieuwbakken uitgeslapen papa ons op kwam halen konden we naar huis en samen met de kraamhulp aan de slag om onze nieuwe rollen op ons in te laten werken.

Het ziekenhuis was fijn, de verpleegkundigen waren goed voor ons, maar met de bijvoeding hadden ze wel even mogen wachten en het borstvoeden beter kunnen stimuleren. Ook het huid op huid contact, wat zo belangrijk is voor de hechting had aangemoedigd moeten worden. Doordat anderen dit lezen die dit nog allemaal door gaan maken hoop ik dat ze deze tips zelf in de praktijk kunnen brengen. Aanleggen en contact dat zijn de sleutelwoorden.