Schoenmaker blijf bij je leest [persoonlijke blog]

Schoenmaker blijf bij je leest, zegt ‘men’ tegen iemand, die een oordeel velt over iets, waarvan hij geen verstand heeft. Een gezegde dat ontleend is aan het verhaal van Apelles, hofschilder van Alexander de Grote eind vierde eeuw voor Christus. Wanneer je het iets ruimer neemt zou je kunnen zeggen dat je je bezig moet houden met je kunt en je niet iets moet gaan doen dat niet voor jou bestemd is.

Wat is een leest? De encyclopedie zegt dat het een gereedschap of vorm is die wordt gebruikt voor schoenreparaties of het maken van schoenen, maar dat is niet wat ik bedoel. Hoe weet je wat jouw leest is? Vroeger was het allemaal vrij duidelijk: als meisje ging je doen wat je moeder deed (huisvrouw zijn), als man koos je hetzelfde beroep als je vader en je grootvader. Dat wilde ik niet en jarenlang heb ik naar mijn leest gezocht, terwijl het onder mijn neus lag.

Schrijftalent heb ik niet van mijn ouders of grootouders meegekregen dus puur kijkend naar mijn leest ben ik blij dat ik geen van allen hoefde op te volgen. Mijn leven bestaat voor 80% uit tekst, uit woorden, uit dagdromen, verhalen bedenken. De meeste dagdromen worden omgezet in zinnen en die zinnen resulteren in blogs, artikelen en boeken. Columns schrijven blijft echter iets waar ik niet mee vooruitkom.

Vele uren heb ik al doorgebracht in een imaginaire wereld. Als kind schreef ik al verhaaltjes op, maar nadat ik te horen kreeg dat ‘het wel nooit wat zou worden met mijn “schrijverijtjes”’ gaf ik het op. Een carrière als schrijfster? Ach, welnee joh. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.’
De wens gaf ik op, het dagdromen ging echter door en de verhalen bleven zich in mijn hoofd aandienen. Toen ik eenmaal een manier vond om die gedachten een plek te geven begon ik aan mijn eerste boek en niet veel later startte ik daarnaast een blog.

Het was 2006 toen ik mijn eerste woorden het web opslingerde en sindsdien heb ik honderden berichten in allerlei vormen geschreven, maar columns zeer mondjesmaat. Binnen een paar jaar werkte ik voor meerdere websites en ging er een nog grotere wereld voor mij open. ‘Ineens’ had ik mijn leest gevonden, ook al was het me niet met de paplepel ingegoten. Deze ‘schoenmaker’ geniet elke dag van het schrijven over levens die al dan niet bestaan, maar ook een schoenmaker wil af en toe zichzelf ontwikkelen. De ‘sandaal’ is immers al lang niet meer het enige schoeisel dat bestaat. Waarom zou je bij je leest blijven en niet eens iets meer willen? ‘Schoenmaker, kijk verder dan je leest!’