Assepoester

In mijn blog Trotse moederhart schreef ik dat ik weliswaar een geweldige ‘baan’ heb, maar dat het een hoog Assepoestergehalte heeft.

Vandaag moest ik weer aan die blog denken en niet in positieve zin. Dochterlief is de laatste tijd een ster in vingers knippen. Letterlijk gezien heeft ze nog geen idee hoe het precies werkt en hoe het toch kan dat een duim in combinatie met de middelvinger dat geluid produceert, maar figuurlijk gezien weet ze uitstékend hoe het werkt. Dochterlief gedraagt zich namelijk als een prinsesje, of beter gezegd als prinses met de hoofdletter P. En één keer raden wie haar slaafje (Assepoester) is. Inderdaad, moi!

Bij alles wat ze gedaan wil hebben vraagt ze me niet het te doen, maar gebiedt ze me het te doen. En hoewel ik de eerste vijf jaar van haar leven ontzettend mijn best heb gedaan haar redelijkerwijs op te voeden is dit blijkbaar één van de dingen waarin ik gefaald heb. Inmiddels ben ik zelfs zover dat ik werkelijk géén idee heb hoe ik dát op moet lossen. Aangezien ik geen Jo Frost (zij van eerste hulp bij opvoeden) en geen Derek Ogilvie (hij die op geestesniveau met kinderen kan communiceren) bij de hand heb ga ik er maar vanuit dat dit alles maar een fase is, niet een gebrek aan opvoeding, maar een kwestie van grenzen verleggen is.

Dat ze niet alleen thuis zo doet bleek vandaag maar weer, want vanmorgen sprak ik namelijk de moeder van een vriendje van mijn kleine spruit. Dochterlief heeft daar gisteren een uurtje gespeeld en meteen na binnenkomst pakte ze de beker van haar vriendjes broertje en vroeg zijn moeder wat daar in zat. Zijn moeder antwoordde: ‘drinken van L’. Waarop dochterlief zei: ‘ik wil ook drinken.’ Op zeer gebiedende toon. Nou, zo heb ik haar dat niet geleerd hoor! De moeder zei daarop: ‘N…, mag ik misschien alsjeblieft ook wat drinken?’ Dochterlief werd zo rood als een biet en wist dat ze over de grens was gegaan, wat overigens best knap is voor een vijfjarige, dat besef. Gelukkig kon de moeder van haar vriendje er smakelijk om lachen, maar ik vond het iets minder leuk.

Ik kan me de tijd nog herinneren dat mensen tegen mij zeiden: ‘zo, wat is je dochter netjes opgevoed zeg!’ Inmiddels lijkt het wel of de mensen tegen me schreeuwen en zeggen: ‘je hebt hopeloos gefaald, er is geen eer meer aan te behalen!’ Lijkt hoor, want ik heb het nog nooit in het echt gehoord. Nog niet! Mijn meisje kan ook wel heel netjes en beleefd zijn hoor, want als ze bijvoorbeeld ergens langs wil en het lukt niet dan vraagt ze netjes of ze er alsjeblieft langs mag. En als ze iets krijgt van iemand zegt ze ook netjes dank je wel. Ik hoop dan ook maar dat dit allemaal maar tijdelijk is en ik niet een verwend nest aan het kweken ben.

Share

About Leandrah

c.aagenborg@chello.nl'
Mijn naam is Leandrah. Ik ben de trotse moeder van dochter Syrah (2007) en zoon Jonah (2011).

Check Also

Het goede voorbeeld – Christiane Kutik

In dit boek geeft Christiane Kutik uitgebreid tips en ideeën, hoe je ongedwongen, maar authentiek …

Share
Share