TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Toen de 12-jarige Ciaran Devine bekende zijn pleegvader vermoord te hebben, ging er een schokgolf door het land. DCI Serena Flanagan nam Ciarans bekentenis af na dagenlang gewerkt te hebben aan het winnen van zijn vertrouwen. Hij is haar vriendelijkheid nooit vergeten – sterker nog, Flanagan is in de zeven jaar dat hij opgesloten heeft gezeten nooit helemaal uit zijn gedachten geweest.
Reclasseringsambtenaar Paula Cunningham, die nu belast is met de taak Ciaran weer te begeleiden bij zijn terugkeer in de maatschappij, vermoedt dat er meer achter de moordzaak zit dan de politie destijds heeft ontdekt. Ciarans bekentenis heeft zijn broer Thomas gered van een veel zwaardere straf, en Cunningham ziet dat Thomas nog steeds een onnatuurlijk overwicht heeft op zijn jongere broer. Als ze met haar theorie naar DCI Flanagan stapt, begint het web van leugens rond de broers te ontrafelen, met mogelijk fatale gevolgen …
Recensie
Het bloed kruipt speelt zich af in Belfast, in Noord-Ierland. Hoofdpersoon is DCI Serena Flanagan. Zij is net terug van vier maanden ziekteverlof na een behandeling tegen borstkanker en ze raakt volop betrokken in een zaak van zeven jaar geleden. Ik heb de indruk dat dit een serie moet worden rondom Flanagan en op GoodReads tref ik inderdaad al een tweede deel aan. De laatste regels van Het bloed kruipt bieden ook een opening naar een vervolg.
In Het bloed kruipt staat de zaak rond Ciaran Devine centraal. Toen hij twaalf was, is hij veroordeeld voor de moord op zijn pleegvader. Het hele boek staat ter discussie of Ciaran dit ook echt heeft gedaan, of dat het toch zijn broer Thomas was. De meningen hierover zijn verdeeld. Ciaran komt vrij en moet weer proberen zijn leven op te gaan bouwen. Paula Cunningham is zijn reclasseringsambtenaar en staat hem hierin bij.
De ruim zeventig (relatief korte) hoofdstukken worden vanuit een afwisselend perspectief beschreven: dat van Ciaran of zijn broer Thomas, dat van Serena of Paula, maar ook een aantal keer dat van de zoon van het slachtoffer van zeven jaar geleden. Het leuke van dit soort perspectiefwisselingen is dat je een zo compleet mogelijk beeld van de situatie krijgt en dingen te weten komt, die de anderen niet weten. Dat Ciaran niet zichzelf pijn doet bijvoorbeeld, maar dat er iemand anders is die hem bijt …
De aanloop naar de schuldbekentenis van Ciaran zeven jaar geleden, wordt gedurende het boek in een aantal hoofdstukken toegelicht. Dit illustreert vooral waarom Serena Flanagan zich weer zo betrokken voelt bij Ciaran.
Het bloed kruipt is een prima thriller. Het is een onderhoudend verhaal dat makkelijk leest, maar wat mij betreft werd het nergens echt heel spannend of verrassend of onthutsend. Serena Flanagan moet zich nog ontwikkelen tot een hoofdpersoon waar je een band mee wilt opbouwen en meer over wilt lezen. In dit boek staat ze nog te veel in dienst van het verhaal, we moeten haar nog leren kennen.
Op de omslag staat ‘literaire thriller’. Dit roept, bij mij in ieder geval, de vraag op wat een literaire thriller nu eigenlijk is. Op internet las ik dat literaire thrillers spannende boeken zijn, waarin het (hoofd)personage zich ontwikkelt, er onverwachte wendingen zijn en de psychologie belangrijker is dan geweld. Vanuit deze definitie is Het bloed kruipt inderdaad een literaire thriller, al had ik met de toevoeging ‘literair’ toch nog wat meer diepgang verwacht. Psychologische thriller had ik een meer terechte benaming gevonden, want dat is het absoluut.
Het bloed kruipt – Stuart Neville
Thriller, paperback, 320 pagina’s, Bruna Uitgevers B.V.
Bestel dit boek hier >>>>
