TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
In het genre van ‘Literaire Thrillers’ heeft René Appel inmiddels in het Nederlandse taalgebied naam gemaakt. Met boeken als ‘Zinloos Geweld‘ en ‘De Derde Persoon‘ en als tweevoudig winnaar van de boekenprijs ‘De Gouden Strop‘. Zijn boeken zullen zowel de (politie-)thriller fanaten, als de liefhebbers van Nederlandse Literatuur aanspreken. Deze nieuwe titel van René Appel, ‘Dansen in het Donker‘ uitgegeven bij de uitgevers Ambo|Anthos is een boek met een moeder en twee puberzonen in de hoofdrollen. Voor Trotse Moeders natuurlijk altijd een aanbeveling om aan het boek te beginnen.
Inhoud
Inge is getrouwd en moeder van twee puberzonen, Finn en Olaf. Op een donderdagnacht staat de politie op de stoep: er is iets verschrikkelijks gebeurd met Inges man. Het gezin belandt hierdoor in een moeilijke periode. Finn slaat een voor zijn moeder onbegrijpelijke religieuze weg in. Olaf zoekt naar het werkelijke verhaal achter het ongeluk van zijn vader. Tot overmaat van ramp wordt Inge ook nog eens lastiggevallen door een man die haar blijft herinneren aan beloftes uit een verleden dat ze juist achter zich wil laten. In een spannende climax komen de verschillende verhaallijnen op verrassende wijze bij elkaar.
Beoordeling
Ik kan me nog herinneren dat ik voor het eerst een boek van René Appel las (Zinloos geweld, ineens prominent in de boekwinkels na het winnen van de Gouden Strop). Ik was toen zeer verrast door de hoge kwaliteit, die ik voorheen niet vaak bij Nederlandse thrillerschrijvers vond. En ik was verrast dat deze prima schrijver aan mijn aandacht ontsnapt was….
Bij het lezen van Dansen in het Donker werd ik opnieuw verrast. Niet zo zeer door het verhaal zelf, hoewel het een intrigerend boek is, maar door de manier waarop René Appel zich lijkt te kunnen verplaatsen in de verschillende personages. Van de inzichten in hoe een jongeman aangetrokken wordt door de Islam tot de gedachten van een vrouw die wanhopig probeert om rust en overzicht te krijgen. Van een man die zijn gevoelens niet onder controle krijgt, tot een puber die van de ene emotie in de andere gaat, in zijn eigen wereld. Echt schitterend!
Met name de stukken die vanuit “de jongens” geschreven zijn, dwingen respect af. Van buitenaf, als schrijver, zo geloofwaardig ‘binnenprocessen’ weergeven, getuigt van een groot talent. Ik moest ook wel lachen om de ‘straattaal’ van jongste zoon Olaf. Mijn eigen 12-jarige puber probeert zich de woorden die Olaf gebruikt ook eigen te maken, met zijn vrienden. Kennelijk iets van deze tijd waar René Appel beter van op de hoogte is dan ik.
Sowieso zijn de thema’s actueel en de manier van schrijven is erg verhalend. Er is voldoende ruimte om zelf na te denken en ook na afloop blijft het verhaal hangen. Kortom: aanrader!
