Sune is bijzonder, maar dat vindt alleen de woerd. En Saimi, op wie hij stiekem een oogje heeft. Mocht hij werk en geld hebben, dan zou hij met haar kunnen trouwen. Misschien. De Pojkarna vinden hem achterlijk en voor zijn vader en voor Ida, zijn zus, is Sune een blok aan het been. Tot Borr in de zomer naar de camping komt en Sune zijn leven redt. Zo zou je het wel kunnen stellen. Alles wordt anders, hij versiert zelfs een baantje in het Botenhuis. En zo had het moeten blijven…
Zo luidt de nogal mysterieuze tekst op de achterflap van dit boek. Als de bergen huilen is bedoeld voor jongeren vanaf 12 jaar. Aangezien mijn kinderen nog te jong zijn voor dit boek nam ik het mee in de trein en las het tijdens mijn bijna dagelijkse treinreizen van en naar mijn werk. Ik moest erg wennen aan het taalgebruik, de vreemde beeldtaal, de vreemde woorden (Vlaams?) maar toen ik eenmaal echt in het verhaal zat werd ik toch wel gegrepen.
Het bijzondere aan het boek vind ik het ongebruikelijke perspectief van een licht verstandelijk gehandicapte jongen. Wat er met hem aan de hand is wordt niet duidelijk, is hij autistisch of heeft hij een leerstoornis? In elk geval denkt hij anders dan “gewone” mensen, maar heeft hij wel dezelfde verlangens en dromen. Dat maakt het een tragisch verhaal want dat zijn verlangens en dromen nooit zullen uitkomen wordt al snel duidelijk. Toch jaagt hij ze na en dat loopt helaas niet goed af.
Ik vraag me wel af of dit boek geschikt is voor 12 jarigen. Ik zou zelf zeggen vanaf 15 jaar. Het boek staat bol van de behoorlijk ingewikkelde metaforen en de materie is ook nogal heftig. Maar aan de andere kant: wat weet ik nou van 12-jarigen? Mijn oudste is 8, dus ik heb niet echt een referentiekader. Ik vind het dus lastig om te zeggen of het nu een aanrader is of niet.
Ik was wel onder de indruk van het boek, maar of de doelgroep dat ook zou zijn. Ik weet het gewoon niet.
Als de bergen huilen – Gerda van Erkel
Paperback, 208 pagina’s, uitgeverij Davidsfonds
Bestel dit boek hier >>>>