TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Op 8 april 2013 schreef ik mijn laatste blog voor Trotse Moeders, over mijn dochtertje Jasmijn (Jasmijn onze chagrijn). De toen 23 maanden oude dochter zorgde ervoor dat mijn leven wekelijks op z’n kop stond. Zij zorgde voor confrontatie met mezelf, zij zorgde voor de liefde die alleen een moederhart kent.
De verhuizing die plaats vond, mijn té drukke bedrijf en een zieke vader, koste mij en mijn gezin veel energie, waardoor ik helaas van enkele dingen (tijdelijk) afscheid moest nemen. Hobby’s werden op een lager pitje gezet, bloggen en recenseren werden even stop gezet en ook lekker eten en drinken met vrienden werd minder gedaan. Eerst tijd voor ons zelf, ons prachtige kindje en ons gelukkige leven!We namen ons voor om in juli 2014 het bedrijf in het centrum te beëindigen. De crisis maakte het niet meer mogelijk om mijn personeel te betalen. En om nu 6 dagen, soms 7 dagen op ons bedrijf aanwezig te zijn, was niet mijn toekomstbeeld. Ik wilde graag tijd voor mijn dochter.
Lekker spelen, koekjes bakken, samen boekjes lezen, spelletjes doen. Dingen doen die iedere moeder doet omdat het allemaal al zo snel gaat. Straks, nou ja over 2 jaar, zou ze naar de basisschool gaan en heb ik haar niet zien opgroeien, jammerde ik regelmatig. Ik droomde over de reizen die we met z’n drieën zouden maken, de uitstapjes die we zouden plannen. Ik zou een leuke baan vinden voor 3 dagen per week en daarnaast heel erg genieten van ons puber peutertje. Ik wist het, vanaf volgend jaar werd alles anders.
En alles werd anders, maar al veel eerder dan verwacht. Op 15 mei 2013 werd mijn dochter 2 jaar. We wilden dit natuurlijk groots vieren. Een aantal weken daarvoor verstuurde we vrolijke uitnodigingen, kochten we kadootjes en ook leuke traktaties werden er gemaakt. Avonden lang zaten mijn man en ik te knippen voor Jasmijn’s traktaties. “Woezel en Pip hondenhokjes”. Gevuld met een (verantwoord) koekje en kleurpotloodjes. We kochten slingers met 2 jaar er op, vrolijke roze aankleding en een prachtige taart van Nijntje. Het zou die dag groot feest worden.
De dag brak aan, en het werd groot feest! Ze kreeg een nieuwe fiets, poppen, en heel veel ander speelgoed. Er kwamen veel kinderen. Te veel, zo bleek achteraf want kleine Jasmijn verstopte zich onder de tafel. Ze was klaar, zei ze.
Toen het bezoek grotendeels dit meisjes feestje had verlaten, kreeg ik een verdrietig telefoontje. Mijn vader, die ’s morgens nog op haar feestje was, lag nu op de intensive care. Zijn toestand was nog niet helemaal bekend, en we mochten als we wilden langs komen. Ik heb me geen moment bedacht, de verjaardagsrotzooi gelaten voor wat het was, en ook het bezoek laten weten dat ik niet langer feest had. Ik reed naar het ziekenhuis, en voelde ondanks alle zorgen van dat moment. Ik ben zwanger…….
