Het is alweer 1,5 jaar geleden dat mijn ex en ik uit elkaar gingen. Het eerste waar ik mij toen druk om maakte was dat ik niet 7 dagen in de week Jesse bij mij zou hebben. Angst en verdriet riep dit toen op. Ook het feit dat als ik hem dan wel had ik het alleen moest doen vond ik een angstige gedachte.
Jesse was nog maar 1,5 jaar toen we uit elkaar gingen. Samen met mijn advocaat toen gekeken naar welke regeling voor Jesse het beste was. Geadviseerd werd om Jesse één thuis te geven bij één van de ouders, maar daarbij was het wel belangrijk dat de andere ouder zeer regelmatig Jesse moest blijven zien. Uiteindelijk was de afspraak: Mijn thuis, was Jesse’s thuis. Één dag in het weekend ging hij naar zijn vader (van 17.00-17.00uur) en op dinsdag en donderdagavond kwam Jesse’s vader bij ons eten. Dit was erg pittig. Vooral het eten van mijn ex bij ons thuis. De eerste maanden waren daarin het zwaarst. Ik liep op mijn tenen om het gezellig te houden en zo normaal mogelijk te doen.
Een half jaar geleden hebben we de dinsdagavond eten omgezet naar Jesse een avondje bij zijn vader. Zo kon ik na mijn werk ook nog een avondje sporten. Sinds 2 maanden hebben we de donderdagavond hier eten geschrapt en is Jesse gewoon bij mij. Het werd te ingewikkeld voor Jesse. Hij werd er onrustig van en die avonden liepen niet lekker.
In het ouderschapsplan staat ook dat we als Jesse 3,5 jaar is dat we dan de verdeling van Jesse opnieuw gaan bekijken. Dan is hij wat ouder en gaat hij bijna naar de basisschool. Dit zou aankomende december zijn. Echter heb ik het vervroegd naar morgen. Dit heeft verschillende redenen: ten eerste omdat ik aan Jesse merk dat hij moeite heeft met de snelle wisselingen tussen papa en mama. En dan vooral de korte tijd die hij bij papa maar door brengt. Maar ook voor mijzelf. Deze regeling werkt niet voor mij. De weekenden moet ik op alle dagen of om 17uur Jesse weg brengen, of wordt hij om 17:00uur gebracht. Dat betekent altijd rennen en vliegen.
Maarja een nieuwe regeling… Er zijn enorm veel mogelijkheden. Half jaar geleden had ik nooit over co ouderschap nagedacht. Een weekendpapa moest mijn ex maar worden, want Jesse moest één thuisbasis hebben. Maar hoe mooi is het eigenlijk dat Jesse een hele leuke vader heeft, waar hij ook nog eens graag naar toe gaat. Wie ben ik om te bepalen dat Jesse zijn vader zo weinig mag zien en dat hij een minder opvoedende rol krijgt. Contact tussen ex en mij is als het om Jesse gaat goed. Natuurlijk zijn er genoeg irritaties van mijn kant en is er veel gebeurd, maar hij is een goede vader en Jesse vindt het heerlijk om naar zijn vader te gaan. Ook ben ik nu vooral mama en is het best fijn dat ik met deze regeling ook een beetje mijn eigen ‘niet mama’ leventje kan gaan lijden. Ik begin over een maandje met een masteropleiding dus de tijd kan ik ook daarvoor goed gebruiken. Dus toch co ouderschap. En na veel nadenken ben ik er voor mijzelf uit hoe we dat het beste kunnen verdelen. Ik wil het liefst dat Jesse ma t/m woe ochtend bij mij is en woe t/m vrijdag bij zijn vader. Daarnaast de weekenden om en om verdelen.
Morgen gesprek met ex, en het vreemde is dat ik totaal niet weet hoe hij hierin zit. We houden hierover al bijna een jaar onze mond naar elkaar. Misschien wel bang dat we het niet eens worden? We zullen het morgen zien.