Zwanger

Jaaaa, de wereld mag het weten! De test was positief, inmiddels hebben we de tweede echo gehad en alles zag er goed uit. Nu ben ik 10 weken zwanger van ons tweede kindje. De tijd van vermoeidheid afgewisseld met gelukzalige gevoelens breekt aan. Misselijk ben ik al geweest, nog steeds wel een beetje, maar niet zoveel als bij de zwangerschap van mijn zoontje.

Dat maakt me ook vreselijk onzeker. Gaat het wel goed, ik voel me niet hetzelfde, ja ik weet wel dat iedere zwangerschap anders is, maar toch. Wanneer je het al eens meegemaakt hebt is het toch weer niet voor te stellen. Deze weken zijn zo onzeker, je voelt niets in je buik, tenminste ik niet. Ooit voel ik wat trekken en een paar steken, denk dat dat mijn banden zijn die op aan het rekken zijn, maar het maakt me onzeker. Het verward me. Ik probeer te genieten, maar het is moeilijk, het zit niet in mijn aard om iets onvoorspelbaars mee te maken. Ik heb graag de touwtjes in handen, maar ben ook geen controlfreak. Ik herken dit ook van mijn eerste zwangerschap, al laat ik de buitenwereld graag geloven dat het allemaal goed gaat en ik er geen problemen mee heb. Maar de vier weken tussen de controles bij de verloskundige zijn vaak net een week te lang. Dus is het nog een week op mijn tenen lopen en maar hopen dat het goed is.

10 weken zwanger, wat zeggen de boekjes, je kindje is ongeveer 4,5 cm groot en weegt 5 gram. Dat is niets, maar alles zit er wel op en aan, dat hebben we ook bij de echo gezien, armpjes, beentjes, een skeletvorm van het gezicht en twee hersenhelften. Wonderbaarlijk, de natuur. Dat heeft iemand toch maar weer goed in elkaar geknutseld. Maar het kan nog altijd mis gaan, dat is ook iets waar ik continue bang voor ben. Dit zal voorlopig nog niet over gaan, want zodra ik dadelijk de baby voel trappelen in mijn buik is het tijd om me druk te maken over de bevalling. Dat was de eerste keer al een klein drama.