Zwanger??

Als moeder van 4 kinderen dacht ik wel heel veel te weten over kinderen, kinderen krijgen en kinderen opvoeden. Niets blijkt minder waar. Afgelopen zomer word ik maar niet ongesteld. Terwijl ik er normaal de klok gelijk op kan zetten. Ik snap er niks van. Overgang? Nee toch? Ik ben net 35 geworden. Zwanger? Nee toch? Ik heb helemaal geen symptomen. Nou dan toch maar een zwangerschapstest er tegen aan.

Vrijdagavond net terug van boodschappen, mijn man pakt de tassen uit, de kinderen zijn beneden hun ding aan het doen. Deze mama boven in de badkamer. Met trillende handen boven zo’n staafje aan het plassen.  Dan is het wachten. Inmiddels is manlief ook naar boven gekomen. Nog steeds trillend laat ik hem de test zien. Positief. Wow! Shit! Helemaal beduusd. Ik ben zwanger!

Vakantie staat voor de deur, we gaan er lekker tussen uit. Kunnen we even bijkomen en nadenken.  Als we weer thuis zijn dan zijn we oprecht blij dat we er nog een kleintje bij krijgen. Inmiddels 9 weken zwanger.  Eenmaal op mijn werk hou ik het dan ook niet meer, daar staat een echo apparaat en ik wil mijn kleintje zien! Vrijdag einde van de middag, mijn verbaasde maar blije collega en ik zijn alleen.  Wij gaan lekker baby kijken. Lacherig ga ik liggen en al snel hebben we beeld. Een wormpje met een kloppend hartje. Dat blijft zo mooi om te zien.  En dan vallen we beide stil. Het lijkt wel of we dubbel zien. Twee wormpjes met kloppende hartjes.