De onderkant van sneeuw

In de triller De onderkant van sneeuw probeert Irene met veel pijn en moeite de draad weer op te pakken nadat ze per ongeluk een peuter heeft doodgereden, maar het verleden achtervolgt haar: ze ontvangt een anonieme bedreiging, waarin staat dat ze nog voor het einde van het jaar zal leren hoe het voelt om je dochter te verliezen. Wie in haar omgeving probeert haar gek te maken, of is ze zelf niet meer te vertrouwen na ‘de dood’ die ze heeft gepleegd? Waar ligt de grens tussen goed en kwaad, en hoe ver ga je om je eigen dochter te redden? Irenes beklemmende strijd leidt haar tot in de diepste krochten van haar psyche, steeds verder weg van haar familie, vrienden en haar ‘oude ik’.

Ik trapte op de rem, die ik allang niet meer onder controle had, mijn vingers klauwden in het stuur. Ik spinde in een zee van sneeuw, rond en rond en rond en rond, terwijl mijn adem stokte. Die hobbel waar ik net overheen gereden was, dat was toch niet… Dat kon toch niet… Ik durfde niet te denken wat mijn lijf al had begrepen.

Hoe ga je verder met je leven nadat je per ongeluk een meisje van 3 jaar hebt doodgereden?

Recensie
De onderkant van sneeuw is een boek dat ik met enige tegenzin lees. Niet omdat de tekst niet goed is, of het verhaal je niet pakt. Maar omdat het onderwerp zo verschrikkelijk dichtbij komt.

Ik ben zelf moeder van 3 dochters en dit boek pakt juist die onderwerpen waar een moeder niet aan moet denken: dat je een kind per ongeluk bezeerd of zelfs door jouw schuld dood gaat, dat zoiets met jouw eigen kind gebeurd en dat jouw kind bedreigd wordt met moord.

Het boek is zo aangrijpend geschreven waardoor je elk woord en elke zin gelooft. Het is alsof je zelf alles mee maakt zoals de hoofdpersoon Irene zelf ervaart. Dat maakt dat het boek je raakt in je ziel en je het boek niet weg kan leggen, maar tegelijkertijd dat het een verhaal is dat je met walging leest. De dingen die Irene mee maakt, wil je niet lezen. Daar wil je niet over nadenken. Dat wil je niet voelen.

Naarmate het verhaal vordert, zakt dit gevoel. Irene krijgt weer enigszins grip op de situatie. Hierdoor wordt het verhaal voor de lezer ook beter te lezen. Alsof je zelf dus meer controle krijgt over het vervolg van het verhaal. Zelfs op de gevaarlijkste stukken is het verhaal te behappen. Totdat… de schrijfster in mijn optiek er net een paar pagina’s te veel aan toevoegt.

De laatste pagina’s gooien het hele verhaal wederom weer op zijn kop en zorgen er voor dat het happy end er eigenlijk niet is. Jammer, want daardoor wordt Irene een ‘ver van mijn bed’ persoon en lees ik het boek met een onbehagelijk verhaal uit. Persoonlijk vind ik dat jammer, al weet ik dat er ook velen zijn die houden van een twist aan het einde van een verhaal.

De onderkant van sneeuw is een zeer aangrijpend verhaal dat zeer goed geschreven is. Een echte triller. Het verhaal kruipt onder jouw huid en neemt je mee naar je eigen diepste angsten als moeder. Hierdoor komt het soms iets te dichtbij maar desondanks wel echt de moeite waard om te lezen en je mee te laten nemen in dit bloedstollende verhaal.

De onderkant van sneeuw – Ilse Ruijters
Psychologische triller, paperback, 304 pagina’s, The House of Books
Bestel dit boek hier >>>>