Kleine meisjes worden groot

Al weer vier jaar oud, vier jaar geleden hadden we slapeloze nachten. Een meisje die zeer ongeduldig was met drinken en meteen resultaat wilde. De borstvoeding kwam moeizaam op gang. En toen de borstvoeding op gang was gekomen had ons meisje last van krampen.

Dit waren kramp aanvallen van minimaal een half uur en als je pech had stond je midden in de nacht 2 uur beneden om er maar voor te zorgen dat de ander nog een beetje nachtrust kon pakken. En nu, 4 jaar later, zitten we met onze dochter op de bank naar Assepoester te kijken, met een zakje chips en limonade. Cliché maar waar, de tijd gaat snel.

Wennen
Twee weken geleden mocht ze voor het eerst gaan wennen op school. Daar had ze wel erg naar uitgekeken! En dan zie je weer dat ze maar een klein meisje is, ze is de jongste van de klas, terwijl ze op het kinderdagverblijf de oudste was. Dat is weer even wennen. Maar het ijs was snel gebroken, bij de kapstok hing een plaatje van een trommel met haar naam erop en in de klas stond een stoeltje met hetzelfde plaatje en haar naam. Vol trots ging ze op haar stoeltje zitten, beetje om zich heen kijken, alles even in haar opnemen.

Nieuwe fase
Al snel stond ze bij het raam naar ons te zwaaien alsof ze er al jaren komt, ze keek meer de klas in dan naar ons. Om 12 uur stonden we weer op het schoolplein, wij trots omdat het zo goed was gegaan. Vol verhalen hebben we een boterham gegeten. Een nieuwe fase die erg leuk is! Ze was duidelijk toe aan school, dit geeft haar ook super veel gezellige energie.

En wij hebben nu quality time met onze zoon op de momenten dat zij op school zit. Hij vind het maar raar, hij mag nu werkelijk overal aan komen! Niemand die zegt dat het niet mag. Het lievelingstasje van z’n zus en de Dora pop zijn dan even van hem.

Lees ook:
Een brief aan de lente
Mama zijn met een 30ers dilemma
Camera in de verloskamer