TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Anderhalve week voordat ik er achter kwam dat ik zwanger was, hoorde ik dat mijn contract niet verlengd werd. Gek (en gelukkig) genoeg was ik er nog redelijk rustig onder dat ik nu zwanger een nieuwe baan zou moeten zoeken. Dat terwijl zwangerschapsdiscriminatie op de werkvloer aan de orde van de dag is. Niet alleen onder werknemers met een flexibel contract, maar (zeker) ook onder sollicitanten. In mei van dit jaar is er zelfs een meldpunt zwangerschapsdiscriminatie geopend, en daar hebben zich al honderden vrouwen gemeld.
Ook bij mij viel het een beetje tegen. Tijdens het afronden van mijn vorige, fulltime baan had ik toch wel erg weinig tijd om te solliciteren en na mijn laatste werkdag daar ging ik meteen drie weken op vakantie. Toen ik eenmaal terug was, was ik inmiddels twaalf weken zwanger en begon de tijd wel te dringen.
Mijn grootste dilemma was wanneer ik potentiële werkgevers over mijn zwangerschap zou vertellen. Als ik het meteen zou vertellen liep ik het risico dat ik daarom afgewezen zou worden, en zou ik het vertellen als ik eenmaal aan de slag was gegaan, dan gaf dat weinig blijk van vertrouwen. Vrienden en familieleden dachten er allemaal weer anders over. En zelfs het UWV, waar ik verplicht op gesprek moest, wilde me hierin geen advies geven.
Wat ik daarnaast erg lastig vond aan zwanger solliciteren is dat ik met het oog op de toekomst veelal op banen voor drie dagen reageerde. Potentiële werkgevers zaagden me daar bij meer dan één gesprek flink over door, en zagen het als een gebrek aan ambitie dat een jonge vrouw maar drie dagen wilde werken. Wettelijk gezien mogen ze je bij een sollicitatiegesprek niet vragen of je een kinderwens hebt, maar ik zag dat de vraag hen op de lippen brandde.
Uiteindelijk besloot ik dat ik het pas in het tweede gesprek kenbaar zou maken. Zo ver kwam het echter niet. Toen ik bij mijn huidige werkgever op gesprek ging voelde ik namelijk aan alles dat ik het meteen moest vertellen. Ik had weinig concurrentie en ze hadden snel iemand nodig, dus een tweede gesprek zou sowieso niet plaatsvinden. Vlak voor het gesprek belde ik daarom het wervingsbureau dat het gesprek had geregeld, en zij belden de werkgever weer. Achteraf vond ik het heel fijn dat ze al voor het gesprek van mijn zwangerschap wisten, want een sollicitatiegesprek is al best spannend – laat staan als je ook nog moet vertellen dat je zwanger bent.
Natuurlijk vond de werkgever de situatie niet ideaal, maar gelukkig was het geen reden om mij af te wijzen. Sterker nog: ze namen mij aan en de week daarop kon ik al aan de slag. Wat een geluk! Dolblij ben ik dat ik ondanks mijn zwangerschap een nieuwe baan heb gevonden – ik heb er dan ook goed op geproost (zie foto) -, want voor honderden vrouwen is het helaas een heel ander verhaal. En zo gek is het misschien ook niet: als werkgevers het voor het kiezen hebben, dan gaan ze niet voor de kandidaat die binnenkort al meteen zestien weken weg is. Maar voor vrouwen is het erg lastig, zeker in deze tijd waarin vaste contracten niet zo rijkelijk bezaaid zijn. Natuurlijk zou je geen keuze hoeven te maken tussen werken en kinderen krijgen, maar helaas voelt dat voor sommige vrouwen soms wel zo.
Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
