Het compostcirculatieplan

Schrijver en kunstenaar Peter Vervest krijgt na de dood van zijn ‘literaire butler’ toegang tot een volkstuin. Hij heeft deze plek om af en toe naar toe te vluchten hard nodig. Met zijn kunst en plek in de maatschappij wil het namelijk niet lukken. Tijdens zijn bezigheden in de volkstuin herinnert hij zich hoe de butler zijn meelezende adviseur was geworden. De twee bouwden in twee jaar een bloeiende vriendschap op, tot een ongeneeslijke ziekte Peters ideale lezer velde.

Recensie
Soms heb je dat, dat je een boek in handen krijgt dat je op voorhand niet echt aanspreekt. Je kunt er niet altijd de vinger op leggen, maar het gevoel klopt niet en je overweegt niet eens het boek aan te schaffen.

Nou, zo’n gevoel had ik toen ik Het compostcirculatieplan kreeg. Het klikt gewoon niet tussen mij en het boek. Het boek trekt me niet, de cover niet, de titel niet en de beschrijving niet. Heel eerlijk, als ik in de boekhandel dit boek zou zien liggen op een stapeltje, zou ik het waarschijnlijk niet eens oppakken om te bekijken. En toen dacht ik eerst ook nog dat het een soort van informatief boek zou zijn over composteren en tuinieren (waar ik echt nada niente niets mee heb, ik ben erg blij dat onze achtertuin één groot terras is …), blijkt het een roman te zijn …

Op internet kom ik best positieve recensies tegen over Het compostcirculatieplan, tot Vrij Nederland aan toe. Anton Valens, de auteur, heeft meer boeken geschreven (die ik ook niet ken, ik beken).

Het feit dat ik, ik schreef het hierboven al, nooit enige interesse voor tuinen heb kunnen opbrengen, speelt waarschijnlijk mee in mijn relatieve aversie tegen het boek.  Citaten als ‘Spitten, sjouwen, wroeten, zweten in zon, wind en regen – de klonten bagger en modder vliegen je om de oren’  maken het er voor mij niet aantrekkelijker op.

Okee, ik heb mijn tegenzin voldoende beschreven. Uiteindelijk heb ik Het compostcirculatieplan toch maar opgepakt. Niet met de intentie het helemaal te gaan lezen, maar wel om er een voldoende indruk van te krijgen voor deze recensie.

Het boek bestaat uit zeven delen, ieder opgedeeld uit een aantal niet al te lange hoofdstukken, een proloog én een epiloog. De schrijfstijl is vrij vlot en het boek leest best makkelijk. Aangezien de hoofdstukken dus relatief kort zijn, leest Het compostcirculatieplan vrij snel. Ieder deel heeft een eigen motto. In het lopende verhaal wordt vrij veel, minstens eenmaal per deel, teruggeblikt op gebeurtenissen jaren eerder.

Het compostcirculatieplan is niet een verhaal met een heel spannend plot, ik heb meer de indruk gekregen van een vriendelijke beschrijving van een vriendschap en van het proces van het schrijven van een boek, tegen de achtergrond van het zorgen voor een tuin. Ik kan me voorstellen dat je hier veel van jezelf in kwijt kunt en ook als je niet helemaal goed in je vel zit, een tuin juist een goede oppepper kan zijn.

Volgens mij is Het compostcirculatieplan een prima boek. Als je ‘iets’ met tuinen hebt én ook nog graag literatuur leest, zal je het ook vast aanspreken.

Het compostcirculatieplan – Anton Valens
Literatuur, paperback, 256 pagina’s, uitgeverij Atlas Contact
Bestel dit boek hier >>>>