TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Steeds wanneer ik denk dat het onmogelijk is om een nog unieker boek te vinden – dan de duizenden die ik al las – stuit ik toch weer op een verhaal dat alle eerdere boeken overstijgt.
Het licht van Luna Park is ten eerste een verhaal met een onderwerp dat ik nog nooit eerder ben tegengekomen, daarnaast bevalt de manier van schrijven van de auteur me heel erg goed. Mooie poëtische zinnen en moeilijke, ethische kwesties gaat ze niet uit de weg. Dat maakt dat Het licht van Luna Park een boek is dat voor mij onvergetelijk is.
Het verhaal
In het boek lopen twee verhaallijnen naast elkaar.
Als eerste die van verpleegkundige Althea Anderson dat zich afspeelt in 1926. Ze zit in de laatste maanden van haar opleiding en wil de wereld graag een beetje beter maken door te vroeg geboren baby’s helpen te overleven. Helaas werkt ze in een ziekenhuis waar de artsen de baas zijn en verpleegsters vooral niet te veel mogen zeggen. Doen ze dat wel, dan staat daar ontslag op.
Als op een dag de zoveelste prematuur op de wereld komt, en het duidelijk is dat ze al snel zal sterven, doet Althea een poging het te redden door de arts te wijzen op de werkwijze van een arts op Coney Island. De arts – Dr. Couney – heeft daar een soort van couveuse afdeling en heeft al heel veel baby’s gered van de dood. De arts met wie Althea in het ziekenhuis samenwerkt wil er niets van weten en ook de vader van het veel te vroeg geboren meisje wil niet hebben dat zijn kind wordt tentoongesteld aan mensen die ervoor betalen te kijken. Zijn kind wordt geen onderdeel van een freakshow! God heeft een plan met het kind en dat plan zal uitgevoerd worden. Althea’s plan is echter een heel ander plan en ze neemt een drastisch besluit.
“Ik heb eerder baby’s zien sterven. Ik heb doodgeborenen ter wereld geholpen en harten van zuigelingen zien stoppen voordat de placenta er was. Doet het altijd pijn? Elke keer. Maar die baby’s zijn gestorven omdat we hen niet konden redden. Niet omdat we besloten het niet te proberen.”
25 jaar later speelt het verhaal van Stella Wright zich af. Haar moeder is drie maanden eerder overleden en haar dood zorgt ervoor dat ze ondoordachte beslissingen neemt. Ze neemt ontslag van haar baan als leerkracht voor kinderen met een beperking en ondanks het feit dat haar man het niet wil, besluit ze naar de stad te gaan om het huis van haar moeder uit te ruimen. Daar stuit ze op een brief die ze niet kan plaatsen. Wat volgt is een lange zoektocht naar wie haar moeder nu eigenlijk was. De uitkomst is echter niet wat ze verwachtte.
Flaptekst
1926. Verpleegster Althea Andersons hart breekt als ze weer getuige is van een baby die sterft in Bellevue Hospital. Wanneer ze leest over verbazingwekkende overlevingskansen van baby’s die in couveuses behandeld worden, voelt het als het wonder waarnaar ze op zoek was. Maar de dokters van Bellevue wijzen deze onconventionele geneeskunde af en dwingen Althea tot een hartverscheurende keuze.
25 jaar later stort Stella Wright in. Haar moeder is overleden, ze heeft ontslag genomen en haar huwelijk loopt op de klippen. Dan ontdekt ze een brief die alles wat ze over haar moeder wist in twijfel trekt…
Conclusie
Als je dit boek begint te lezen heb je meteen het idee dat je wel weet hoe de vork in de steel zit voor wat betreft de personages. Dat is in mijn ogen niet erg, maar juist aangenaam. Gaandeweg het boek krijg je een idee hoe andere personages daarin verweven zijn, maar zeker weten doe je het niet. Er waren regelmatig momenten dat ik dacht: hoe dan? Als er dan een plotwending komt wordt het wel duidelijk.
“Ik schud mijn hoofd. ‘Ik ben verpleegkundige, dr. Morrison. Het is mijn werk om de lelijke kant van dingen te zien. En daarna is het mijn taak die beter te maken.’”
Het licht van Luna Park is een verhaal dat goed in elkaar is gezet. Een verhaal waarin fictie en non-fictie door elkaar heen lopen. Het is een schrijfstijl dat erg lastig is en ik vind dat Addison Armstrong perfect werk heeft afgeleverd. Na het lezen van Het licht van Luna Park is ze met stip een van mijn favoriete auteurs geworden. Ik hoop snel weer een boek van haar hand te kunnen lezen.
Het licht van Luna Park is uitgegeven als paperback, 302 pagina’s, door uitgeverij The House of Books. Het boek is geschreven door Addison Armstrong die een artikel over dr. Martin Couneys couveuseafdeling gebruikte als ingang naar deze roman.
