Zindelijk worden, een item waar vaak een mening over wordt gegeven. Met vele goedbedoelde adviezen en tips. Ik, als onervaren moeder op dit gebied, besef me dat niemand in mijn omgeving de ervaring heeft van een tweeling zindelijk krijgen, maar ik wil wel graag de juiste (fysieke) informatie tot me nemen voor ik aan het avontuur begin.
Waarom ik al vroeg interesse krijg, zijn de meiden. Het is april 2015, de meiden zijn 16 maanden en geven zo af en toe eens aan dat ze op het potje willen. Om niet onvoorbereid te beginnen schaf ik het boek “zindelijkheid is kinderspel” aan. Een methode om kinderen van 1,5 jaar uit de luiers te krijgen. Het is een dun boekje met 5 stappen. De eerste stap is de stap waar de meiden zich nu bevinden, dus ik lees de eerste stap en ook de volgende stap om me te verdiepen in het verloop van het proces.
Je hoort vaak “als het zomer is laat ik ze lekker lopen in hun blootje spelen”. Maar in onze praktijk werkte dat niet, want in de zandbak zitten, of op een loopfietsje is toch echt minder prettig in je blootje. In hun blootje hebben we alleen gedaan als we in het badje in de tuin speelden.
Al met al gebeurde er wel eens iets op het potje en was het reuze interessant om te kijken als papa en mama naar de wc gingen, maar meer dan geïnteresseerd en betrokkenheid was het nog niet. Wel ging het potje mee op vakantie en stonden er zowel boven als beneden potjes. Als de meiden er om vroegen konden ze gaan.
In november was het de oudste die steeds vaker het potje bewust gebruikte, maar vaak nog wel op initiatief van ons. De jongste wilde wel maar snapte de bedoeling nog niet.
In december hadden we samen een week vakantie, dus hebben echt even doorgepakt. En geloof me, met een tweeling staat dan dus de hele dag in het teken van plassen en poepen. Als de ene moet, wil de ander ook en andersom. Het is echt investeren en even leven rondom huis.
Een beloningssysteem met stickers voerden we in. Waarbij we rekening hielden met de positieve ervaring en de ontwikkeling van de kinderen. Zo begonnen we met 5 stickers voor een kleinigheidje en eindigden we met 20 stickers voor een kleinigheidje.
Begin januari was de oudste overdag zindelijk. De jongste deed soms mee, maar was er duidelijk nog niet klaar voor. Zij was wel erg enthousiast als de oudste plaste, applaudisseerde dan en zocht vervolgens de sticker mee uit. Zij leek er niet mee te zitten dat zij dan geen sticker kreeg. Dit lieten wij zo gebeuren, omdat ze er zelf geen last van had en wij het gevoel hadden dat het vanzelf wel zou komen. Niet iedereen ontwikkelt zich op dezelfde manier en op hetzelfde moment, ook een tweeling niet.
Maar eind januari had ook zij ineens door had wat de bedoeling was. Dat hield in dat zij niet ging wanneer ze moest, maar moest wanneer ze ging; ze was iedere keer weer trots op de 2 druppeltjes die bijna niet met het blote oog te zien waren. Maar uiteraard werd dat ook beloond met een sticker. Zij kreeg na iedere 5 stickers een kleinigheidje, terwijl haar zus pas iets kreeg bij 20 stickers.
Op een gegeven moment wilde ook zij geen luier meer aan en hield ze alles op, tot ze weer op het potje kon. Dus met 2 jaar en 2 maanden zijn beide meiden overdag zindelijk, de nachten schijnen fysiek na een half jaar te volgen, dus daar is het wachten nu op!
Nu de goedbedoelde tips die ik dus nu zelf uit ervaring kan geven:
- Het zindelijk maken is niet een klusje dat je even snel doet op een moment dat het jou uitkomt is onze ervaring, het kost veel tijd en aandacht van de ouder.
- Kijk naar jouw kind en zorg voor een stimulerende omgeving; zorg dat het potje in het zicht staat
- Maak het haalbaar voor een kind, ga in het begin echt voor ieder uitstapje even eerst op het potje (dus met een tweeling calculeer je minimaal 10 minuten extra vóór je vertrekt), maar ga niet langer dan een uur zonder potje of wc weg. En kom je thuis of ergens waar een wc is, is dat het eerste wat zij moeten doen, maar wat jij als ouder moet initiëren, is mijn persoonlijke ervaring.
- Op het moment dat je merkt dat je kind droge luiers heeft gedurende 2 dagen, geef ze geen luier meer aan. Ook niet “voor het geval dat”, want hiermee geef je dubbele signalen.
- Ongelukjes horen erbij, maar onze ervaring is dat onze meiden dit zelf al erg genoeg vinden, dus het is eerder troosten en begrip tonen wat jij als ouders moet doen.
- En verder…. Geniet van alle gelukte pogingen en vier deze de eerste weken uit volle borst, ben trots op je kind!