Grenzen

Het is de 23e eeuw. Grote schermen, een uitgebreide virtuele wereld en energieopwekkende grassprieten zijn de orde van de dag. Ieder mens heeft in z’n pols een ingebouwd scherm dat in verbinding staat met een apparaatje in het brein en op die manier alle benodigde informatie traceert, monitort en doorgeeft. Maar dat is niet het enige waar het voor gebruikt wordt.

Een eeuw geleden is men erachter gekomen dat pijn niet verholpen kan worden. Als de één genezen wordt van een ziekte, betekent dat dat een ander, misschien wel honderden kilometers verder, juist die ziekte krijgt. Deze ontdekking leidde uiteindelijk uiteraard tot chaos en de ondergang van het grootste deel van de wereld, waardoor er nu nog maar één stad over is, Panthea.

Panthea is onderverdeeld in zones. Maz woont in zone 2, waar iedereen rijk is. Een wereld zonder pijn, schuldgevoelens of spijt. Maar is een wereld zonder pijn wel de ideale wereld? Dan ontmoet hij Mischa en hij wordt spontaan verliefd op haar. Zijn wereldbeeld wordt langzaam maar zeker op zijn kop gezet en er duiken steeds meer vragen op. Is er een wereld voorbij de zones? En wat is er toch in die geheimzinnige zone 1?

Recensie
Wat een boeiend gegeven. Een toekomstbeeld waarin een aantal zones zijn. Zone 1: onbereikbaar, daar wonen de mensen die het hoogst haalbare bereikt hebben (volgens mensen in andere zones). Daar is geen pijn, geen verdriet, geen armoede, geen honger. Daar is rijkdom en perfectie.

Hoe hoger de zone-nummers, hoe minder perfect. In zone 2, waar hoofdpersoon Maz leeft, heeft iedereen het prima. Er wordt (minimaal) gewerkt aan lichte werkzaamheden, er is een virtuele game waarin je in een andere wereld kunt zijn waar uitgebannen ervaringen nagespeeld kunnen worden (3.0) en is is een oplossing voor pijn, verdriet etc. Bij iedere verwonding of emotie die als ongewenst wordt gezien, kan gekozen worden voor een “transactie”.

Bij een transactie word je ‘genezen’. Lichamelijk, maar ook emotioneel. Schuldgevoel, verdriet, angst, bezorgdheid, alle emoties die als negatief worden beschouwd, worden weggenomen. Over blijft een soort neutrale fase waarin mensen glimlachend en zonder veel diepgang, tevreden zijn met hun leven.

In de andere zones, oplopend tot zone 8, zitten steeds meer mensen en is het minder goed. Er moet meer gewerkt worden, zwaarder werk gedaan worden en er is meer pijn en ongemak. De mensen uit de zones kunnen wel in lagere zones komen, maar niet de grens naar hogere zones oversteken, tenzij ze voldoende hebben verdiend, door bijvoorbeeld transacties te géven. Door ongemak en ongeluk op zich te nemen kunnen ze geld, voedsel en credits verdienen, met als doel een zone hoger te komen.

Zone 8 is de laagste zone, daar is het afzien voor de bewoners. Om zone 8 heen zit een grens. Daarachter zit een oerwoud waar mensen uit Panthea heen gaan wanneer ze volledig emotieloos zijn geworden door de transacties en min of meer zombies zijn. En waar anderen, niet tevreden met het systeem van Panthea, heen vluchten. In die wereld ligt ook een stad, waar met minder middelen een heleboel mensen samen wonen, niet gecontroleerd door het systeem van Panthea. En deze mensen willen een aanval op Panthea uitvoeren.

Terug naar Maz. Maz heeft een heleboel meegemaakt, maar door transacties is zijn gevoel daarover weg en zijn het slechts neutrale herinneringen. Maar dan ontmoet Maz een meisje, Mischa, op wie hij verliefd wordt. Hij volgt haar naar het oerwoud en sluit zich met haar aan bij de mensen die Panthea willen aanvallen. Het boek Grenzen eindigt verrassend anders dan ik had verwacht (en uiteraard verklap ik daar niet meer over).

Ik heb echt genoten van Grenzen. Ik houd er van om meegenomen te worden in een door een andere gecreëerde wereld en het gegeven dat mensen gevoelens, ziekten en pijn die niet gewenst zijn, kunnen laten uitwissen en dat diezelfde ervaringen door andere kunnen worden ervaren, in ruil voor bijvoorbeeld voedsel, vind ik erg interessant.

Ook de ontwikkeling van hoofdpersoon Maz, die weinig emoties heeft door de transacties, maar steeds meer gaat ervaren en ook gaat leren over zijn verleden is goed beschreven. Maz is geen held, maar wel een mens die enorm zijn best doet, met name wanneer hij liefde gaat voelen voor Mischa.

Soms loopt het verhaal even niet zo lekker, maar dat was niet storend. Persoonlijk vond ik het verrassende einde erg goed, maar had het verhaal wat Mischa daarna vertelt weggelaten mogen worden, het was al sterk genoeg! Toch vallen door het verhaal van Mischa weer dingen op z’n plaats. Beetje vaag misschien, maar ik wil niet te veel weggeven, dit boek moet je gewoon zelf lezen!

Grenzen – Thomas Meurkens
Paperback, 318 pagina’s, uitgeverij Macc
Bestel dit boek hier >>>>