De verhalen van San Bos bieden in enkele pagina’s een inkijkje in een heel mensenleven. En hoewel je meestal blij bent dat dat leven het jouwe niet is, is San Bos in staat om de lezer onmiddellijk aan haar personages te binden. Aan de vrouw die dichter bij de donornier van haar man komt dan de bedoeling was. Aan de man die zich laat marineren door zijn Vlaamse vriendin. En aan de schoonmaakster die door de spullen van haar opdrachtgevers gaat. San Bos zet haar verhaalfiguren kort in de spotlights, maar de lichten reiken veel verder dan de laatste zin.
Recensie
Wat een bijzonder boek. Het ene na het andere (korte) verhaal waarin je steeds in het leven van iemand terecht komt en even meekijkt. Ieder verhaal is erg verschillend, zowel qua onderwerp als qua sfeer, maar ze hebben allemaal met elkaar gemeen dat ze prettig te lezen zijn en op een bijzondere manier een stukje informatie geven over een leven, zonder hetgeen beschreven wordt echt te benoemen.
Je weet na afloop van het verhaal precies waarover het gaat, wat er is gebeurd of gebeurt, maar het wordt niet verwoord. Erg knap gedaan! Ook knap dat geen enkel verhaal op het andere lijkt. Er is een man die in een mortuarium werkt en al precies weet wat hij na zijn pensioen gaat doen (of moet ik zeggen: laat doen). In een ander verhaal kijk je mee vanuit een dementerende man. Weer een ander verhaal vertelt over een moeder die haar dochtertje op haar 6de verjaardag gaat bezoeken.
Er zijn verhalen over (vermeende) ontrouw, over eenzaamheid en over ontluikende seksualiteit die echt indruk maken. Maar ook verhalen waarom je gewoon wel móet lachen. Zoals die waarbij de slotzin niet beter gekozen had kunnen zijn: “Geluid draagt ver op zo’n hoogte“. Ik ga niet vertellen waarom ik die zin briljant vind, je moet dit boek gewoon zelf lezen!
Je moet wat – San Bos
Paperback, 112 pagina’s, uitgeverij Nieuw Amsterdam
Bestel dit boek hier >>>>