Wilde bloemen

Wilde bloemen is een dik boek, 382 pagina’s. Hoe kom ik daar ooit doorheen? Nou heel makkelijk! Het was veel moeilijker om het weg te leggen dan door te lezen en ik vond het hartstikke jammer dat ik het al na 4 dagen uit had…

Dit boek van Kimberley Freeman is vertaald uit het Engels. De originele titel is Wildflower Hill en eigenlijk is dit een naam die niet vertaald had hoeven worden naar mijn mening. Kimberley Freeman heeft verschillende boeken al uitgebracht zo ook Duet, Gold Dust en Lighthouse Bay. Ze is een schrijfster geboren in Engeland en op haar derde verhuisd naar Australië met haar ouders. Ze is afgestudeerd aan de universiteit van Queensland en woont tegenwoordig met haar gezin in Brisbane.

Ik begon met lezen en werd eigenlijk meteen gegrepen door het verhaal. Een jong meisje dat in verwachting raakt eind jaren 20 / begin jaren 30 in Europa. Ze gaat al zwanger met de boot naar Australië. Het is een tijd die ik vooral van de geschiedenis lessen en verhalen van mijn opa’s en oma’s ken. De schrijfstijl en de gedachten zijn ondanks het generatie verschil herkenbaar. Niet zozeer wat ze dacht maar hoe ze het baby’tje voelt bewegen en hoe haar lichaam verandert, hoe ze automatisch van het kindje houdt terwijl ze in die tijd niet eens echo’s en dergelijke hadden. Zonder te veel van de inhoud te verklappen is het redelijk moeilijk om hierover te schrijven. Wat ik wel kan zeggen, is dat een deel van het verhaal speelt zich af in het verleden en is vanuit Beatie geschreven. Andere delen zijn geschreven in het heden vanuit Emma, de kleindochter van Beatie.

Wat ik zo goed vond aan dit boek was dat ik steeds aan het einde van een hoofdstuk zo snel mogelijk door wilde lezen. Wanneer Emma haar verhaal afsloot, wilde ik weten hoe het met haar verder ging, maar ook wilde ik terug in de tijd naar Beaties verhaal. De twee verhalen hebben eerst niets en dan ineens heel veel met elkaar te maken. Al eerder las ik een boek wat geschreven was vanuit 3 generaties: grootmoeder, moeder en dochter. Toen ik dat uit had, kwam ik tot de conclusie dat het net zo goed drie aparte boeken hadden kunnen zijn, omdat er haast geen overlap was. De geheimen werden aan de lezers onthuld maar de personages in het boek kregen niets van elkaar te weten. In dit boek werd dit gelukkig wel gedaan en dat zorgde er ook voor dat je nieuwsgierig was wanneer Emma er nu achter zou komen wat haar oma voor haar verborgen had gehouden.

Op de voorkant staat dat het om drie generaties vrouwen gaat, echter vind ik het meer om twee generaties draaien: de eerste en derde. Dit vooral omdat het vanuit grootmoeder en kleindochter werd geschreven. Of dit genre iedereen aanspreekt weet ik niet, maar moeders of vrouwen die van gezin of familie verhalen houden, spreekt het zeker aan. Dus de lezers van trotse moeders zou ik het zeker aanraden!

Wilde bloemen – Kimberley Freeman
Roman, paperback, 382 pagina’s, De Kern
Bestel dit boek hier>>