Monsters dragen nooit schoenen

Kiki Heessels vertelt beeldend, zet rake types neer en zingt met een prachtige, rauw-warme stem een bont sprookje bij elkaar waarbij een belangrijke rol voor schoenen is weggelegd. En natuurlijk hebben we het ook over monsters, want dragen die nu wel of geen schoenen? Bijgestaan door de muzikale duizendpoot Paul Prenen, ga je mee in een avontuur dat gaat over angst overwinnen, verdriet toelachen en vrienden durven te zijn. Eén ding staat vast: je komt vol goede moed weer naar buiten!

Recensie
Woensdagmiddag, mijn dochter van 6 jaar en ik hebben een verrassend uitje op de planning staan. We gaan naar theater de Speeldoos in Baarn voor de muzikale voorstelling Monsters dragen nooit schoenen van Kiki Heessels. Ik ken haar niet en ook weet ik niet precies wat ik kan verwachten, dus de nieuwsgierigheid is groot. De titel brengt in ieder geval genoeg gespreksstof mee voor mijn meisje. Ze heeft hele verhalen over het feit dat ze nog nooit een monster met schoenen heeft gezien… Dat ze überhaupt  nog nooit een monster heeft gezien, schijnt ze voor het gemak maar even te vergeten. We hebben er allebei dus enorm veel zin in.

Eenmaal aangekomen in het theater blijkt dat we slechts met een selecte groep mensen zijn. Zo’n twintig personen waarvan de helft kinderen. Het theater heeft daarom iets leuks bedacht: het publiek mag op het podium zitten! Op de voorste rij zitten de kinderen, daarachter nemen de mama’s (en één papa) plaats. Vlak voor hun neus speelt alles zich af, dus alle jongens en meiden kunnen alles goed zien en echt meebeleven. Het feit dat de gordijnen dit keer dicht gaan, geeft direct een spannende introductie aan het geheel…

In het donker zien we opeens een lichtje bewegen. Het komt dichterbij, loopt heen en weer. Wat zal het zijn? Het blijkt een “meisje” te zijn en al snel worden we meegenomen in een moderne variant van het sprookje Klein Duimpje. Wanneer het meisje gaat spelen met een – op het eerste gezicht een nogal sullig buurjongetje – besluiten ze het verhaal van Klein Duimpje te spelen. Het buurjongetje zorgt voor de muziek en de interactie, zijn nieuwe vriendinnetje neemt de leiding. Het kleine jongetje wordt omgedoopt tot Rood Duimpje en neemt haar TomTom mee om niet te verdwalen in het bos. Tijdens het spel van de twee kinderen komen ook de minder leuke kanten van het leven ter sprake. Zo moet de buurjongen Pieter Jan steeds oefenen met piano spelen, terwijl het meisje kampt met de scheiding van haar ouders. Het blijkt een mooie voorstelling te zijn waar serieuze gesprekken op kindniveau worden gevoerd en – die net zo snel als in het echte leven –  worden afgewisseld met veel humor en plezier. We genieten een uur lang en helaas is het dan al weer afgelopen.

Kiki Heessels heeft met Monsters dragen nooit schoenen een leuke, humoristische voorstelling gemaakt, dat zeker plezierig is om naar te kijken voor jong en oud. De leeftijdsgrens van 6 jaar en ouder is goed gekozen; jongere kinderen zullen sommige elementen wat te spannend vinden en bovendien zullen ze niet alles van het verhaal meekrijgen. De onderwerpen scheiding, strenge ouders, vriendschap en moed komen allemaal duidelijk aan bod. Een gevarieerde voorstelling die je zeker bij blijft! Mijn dochter en ik hebben allebei genoten en naar de geluiden om mij heen te horen, de andere kinderen en ouders ook.

Monsters dragen nooit schoenen was in diverse (kleine) theaters te zien. Voor meer informatie, klik je hier >>