TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Mhr de Griep,
Ik weet niet heel goed hoe ik deze brief ga beginnen of eindigen. Ik hou er niet zo van om per brief iets te moeten bewoorden. Dat doe ik liever persoonlijk. Maar ja, aangezien jij komt en gaat voordat iemand jou de waarheid heeft vertelt, moet het maar zo… Jaren geleden kwam jij voor het eerst in mijn leven; veel kan ik mij daar eerlijk gezegd niet van herinneren. Zo belangrijk was je niet, tenminste niet voor mij. Ik had ook niet echt de notie om te beseffen wat een” impact ” jij op mensen maakt. Daarbij had ik ook nog alle tijd voor je, want aan mij waren er nog geen “grote mensen” taken besteed. Ergens daar – tijdens onze eerste ontmoeting – gebeurde er iets raars in jouw virale hersensstel.
Nu, jaren later, ben je er weer… Serieus, net als alle andere virale bacteriële vriendjes van je, had ook jij niet het recht om terug te komen! Who do you think you are? Maar nee hoor, daar was je weer. Hoewel ik jou in meerdere situaties heb verward met je vriend “verkoudheid”, wist je mij dit keer duidelijk te maken dat jij het echt was. Laat ik je vertellen dat ik je niet mag en ik denk dat er wel meer mensen zo over jou denken. Nogmaals vroeger – hebben we elkaar wel eens ontmoet – maar nog nooit als nu in mijn 30-something. Wat bezielde jouw virale hersens? Mooi, daar is ze weer, oud en wijs genoeg om mij van een “simpele verkoudheid” te onderscheiden? Nou was dat het? Was Mhr. de I’m de Griep op zijn “influenza virus pikkie” getrapt? Kinderachtig hoor!
Dat moet het zijn geweest; kan niet anders. Want zoals alleen jij dat kan, kwam je op het verkeerde moment. Kleine waarschuwingen deden wel vermoeden dat je in de buurt was, die wilde ik compleet negeren. Paracetamol, die ken je wel, heeft mij nog willen helpen. Na paracetamol kreeg ik nog hulp van Strepsil en Vaporub. Maar jij lag al op de loer en dacht natuurlijk: “Kijk haar druk zijn met haar kinderen, sociaal leven, man, boodschappen, huishouden en werk. Daar ga ik nu een neusje voor steken. Je wordt bedankt Mr. de Griep! Het maakt ook allemaal niet meer uit, ik kan me nog wel bozer maken en nog veel meer tegen je zeggen. Maar ja, wat maakt dat jou uit? Zoals altijd zul jij je “cold chivers” op mensen afsturen om vervolgens door te gaan met die “ene” olifant. Jouw speciale afgetrainde olifant die er voor zorgt dat elke spier in een mensenlijf gewoon pijn doet, want zo ga jij met mensen om. Gewetenloze virus! Om vervolgens je laatste trucje uit de kast te halen: koorts. En dan is het klaar en liggen we machteloos in bed met jou gezelschap. Dan heb jij zoals altijd weer je zin…
Eigenlijk heb ik niet veel meer te melden en hoop dat je dit ooit leest. Dat je beseft dat het tussen ons echt over en uit is. Ik wil je nooit meer in mijn buurt! De groeten.
