De liefde van haar leven

Het was liefde op het eerste gezicht “pop” en mijn dochter Jasmijn…

Tijdens de eerste verjaardag van mijn dochter krijgt ze van haar oom een stoffen popje. Paars van kleur met een plastic gezichtje. Het – toen nog fris ruikende – popje werd de beste vriendin van mijn dochter (nu 18 maanden); ze waren onafscheidelijk. We kochten er gelijk meerdere in. Eén voor bij opa en oma, een voor op vakantie, want stel je toch eens voor dat we pop kwijt raken. Hoeveel problemen wil je hebben?

Pop gaat overal mee naar toe. De hond uitlaten kan niet zonder pop. Brood met smeerkaas? Ook voor pop! En ook bami, drinken, zand, klei, verf, douchegel en koekjes is inmiddels niet meer vreemd voor pop. Pop wordt goed verzorgd door mijn dochter. Regelmatig krijgt pop te drinken, een luier of haar schoenen aan. De televisie moet aan voor pop en we moeten samen pop voorlezen. Pop wordt dus eigenlijk nooit vergeten. Een hele enkele heer gaat pop even in “bad” zodat ze weer een beetje toonbaar wordt. Dit is overigens alleen op de dagen dat mijn dochtertje bij haar grootouders is, zodat ze daar haar popje kan gebruiken. Ondanks de wasmachine heeft pop al een eigen geur gecreëerd.

Manlief zet ons thuis af, hij heeft een beurs ruim 100 km verderop. Wij gaan gelijk richting bad en bed; het is immers al laat. We zingen liedjes, douchen en trekken de pyjama aan. Je voelt het aankomen… alles zonder pop. Pop is in de auto blijven liggen. Geen drama voor ons. Wij weten immers waar pop zich bevind. Maar wel drama voor mijn meisje. Hartverscheurend roept en huilt ze “poooohhhhoooop, Pooooohhhhhooop”. Papa even laten terug rijden is geen optie. En onze reservepop? Tja die ligt in de camper en die staat ook niet echt naast de deur.

Dochter van 18 maanden begrijpt maar niet waar haar popje is. En hoewel ik enigszins probeer uit te leggen dat pop even naar het werk van papa moet, blijft ze ontroostbaar. Na een uur lang snikken valt ze uit pure vermoeidheid toch in slaap. Zonder haar pop.

Als haar vader ’s avonds laat thuis komt, leg ik pop zachtjes bij haar neer. Ondanks mijn beheerste stilte wordt ze wakker en kijkt ze recht in de ogen van het paarse popje. “haaaai pop” zegt ze heel erg blij, geeft pop een kus en valt heel snel weer in slaap. De liefde van haar leven… nu al!