Moeders voor Moeders

Moeders voor Moeders is een bekend fenomeen in Nederland. Het is een landelijk actieve organisatie dat deel uit maakt van het farmaceutisch bedrijf MSD. Het doel van Moeders voor Moeders is simpel. Urine inzamelen van zwangere vrouwen om daaruit het hCG-hormoon te winnen en te gebruiken voor geneesmiddelen voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Maar hoe gaat dit nu precies in zijn werk?

Zwanger, en dan?
Zodra je zwanger bent kun je het beste zo snel mogelijk contact opnemen met Moeders voor Moeders. Dit kan via hun website, het landelijke telefoonnummer of direct via een informatrice bij jou in de buurt. Na aanmelden komt er zo snel mogelijk een informatrice bij jou thuis om een urinetest te doen en al jouw vragen te beantwoorden. Ook kun je dan afspreken waar de flessen neergezet moeten worden. Er wordt hierbij rekening gehouden met het feit dat je wellicht nog niet wil dat de hele buurt weet dat je zwanger bent.

Omdat vanaf week zes tot en met week zestien van je zwangerschap de concentratie van het hCG-hormoon het hoogst is in je urine, kun je tijdens deze periode deelnemen. Als zwangere vrouw kun je dus maximaal tien weken je urine verzamelen voor dit goede doel. Moeders voor Moeders hanteert een minimum deelname van vijf weken.

Mijn ervaring.
Na de positieve zwangerschapstest wist ik het zeker: ik meld mij aan bij Moeders voor Moeders. De informatrice zat al snel bij mij thuis op de bank en verwonderde zich over het feit dat ik er zo snel bij was. Meestal bellen mensen haar pas vanaf week acht of negen op, als ze op de eerste controle zijn geweest bij de verloskundige. De reden van mijn snelle beslissing is dat ik tijdens mijn werk als apothekersassistente de keerzijde van de medaille had gezien. Vrouwen die zo graag zwanger wilden worden en soms keer op keer met veel verdriet bij de apotheek kwamen om hun nieuwe tas vol hoop (de medicijnen) kwamen halen. Je leert de klanten kennen en wanneer je die dan met een grijns de apotheek binnen ziet lopen weet je genoeg… Het is (eindelijk) gelukt!

Een aantal weken je urine opvangen en in flessen gieten leek mij een mooi gebaar om de kinderwens van anderen dichterbij te brengen. Dat mijn overgevoelige neus mij parten ging spelen had ik toen nog niet in de gaten. Dat kwam pas na een week of zes… De lucht van urine die naar mijn idee toch echt in de opvangbeker bleef hangen (je mag hem alleen omspoelen met water) en de lucht uit de flessen vond ik niet te harden en bezorgden mij een misselijk gevoel. Ik besloot dus zo nu en dan maar gewoon naar het toilet te gaan en het kostbare hormoon door het toilet te spoelen.

Toch heb ik een goed gevoel over deze periode, simpelweg omdat ik blij was dat ik met een klein gebaar (en een beetje ongemak) mogelijk anderen vrouwen heb geholpen zwanger te worden.