Wanneer noem je iemand een vriend(in)? Moet je elkaar dan je hele leven kennen, minimaal twee keer bij elkaar uitgehuild hebben, op vakantie met elkaar zijn geweest of zijn 38 gemeenschappelijke Facebook-vrienden genoeg? Mijn hele leven worstel ik met deze benaming, ik raak namelijk altijd in de war als ik iemand moet voorstellen omdat ik het dan ook nodig vind om uit te leggen hoe de relatie in elkaar zit. Ik wil het blijkbaar dan toch een naam geven. “Dit is Eva, een collega/vriendin/kennis van mij”.
Ik merk dat ik iemand niet zo snel mijn vriendin noem. Niet alleen omdat het nogal wat betekent, vriendschap, maar ook omdat ik soms bang ben voor een afwijzing. Of in ieder geval vrees voor een afkeurende blik. Jeetje, terwijl ik het zo opschrijf merk ik hoe ingewikkeld ik het allemaal maak, maar ik heb dit onderwerp weleens aangesneden bij mijn vrienden. Deze mensen ken ik dan al 16 jaar, dus dat strooit wat makkelijker met de juiste benaming. Het is blijkbaar een bekend fenomeen. Vrienden zijn waardevol, belangrijk, gebaseerd op intuïtie en een aanvulling op je leven.
Maar waarom begin ik hier nu over, in mijn eerste blog zonder mijzelf eerst even voor te stellen? Nou, omdat ik sinds 5 1/2 maand moeder ben van een prachtige dochter. Toen ik ruim 8 maanden zwanger was, ben ik in Haarlem gaan wonen en hier op zwangerschapsgym gegaan bij Jessica van Eenige. En dat was al bijzonder, want zoiets is eigenlijk niks voor mij. Maar nu wel. Ik was hoogzwanger, mijn vriend en ik woonden net in een nieuwe stad en ik moest toch iets doen ter voorbereiding. En Jessica geeft spoedcursussen. En wat een feest was dat! Los van het feit dat het een hele fijne zwangerschapscursus was, heb ik ook nog eens heel veel nieuwe en ontzettend leuke mensen ontmoet. Zo leuk, dat we met een aantal nog steeds een paar keer per week contact hebben, maandelijks met z’n zessen afspreken en als klap op de vuurpijl waren we dus vorige week op de trouwerij van één van deze meiden en hebben alle bijbehorende mannen live gezien. De hoeveelheid sms-jes, telefoontjes, tranen, etentjes, pogingen tot sport avondjes en de plannen voor een weekendje Barcelona maken me baldadig en daarom maak ik het gewoon openbaar. Ik ben Judith Faas, 31 jaar en ik heb vijf nieuwe vriendinnen. Heerlijk!
PS. mocht je ook (hoog) zwanger zijn, in de buurt van Haarlem wonen en nog een snelle effectieve cursus zoeken, dan raad ik die van Jessica aan. Niet alleen omdat ze je leert bevallen op een brommer. Maar als ik het gastenboek mag geloven zit er ook een garantie op nieuwe vrienden op deze cursus.