Jij en ik

Het is maandagmorgen, de ochtend waar ik al zo lang op gewacht heb! Ik heb enorm uitgekeken naar dit moment.De kraamzorg heeft gisteren afscheid genomen. Ze is er van overtuigd dat moeder en kind zich kunnen redden. Ik had recht op twee extra dagen vanwege de keizersnede, maar wilde het graag zelf doen, alleen met mijn dochtertje. Gezien zij mijn eerste kindje is heb ik verder niets om mij druk om te maken -sorry hond, maar jij doet het in deze situatie prima! Daar heeft deze nieuw mama geen zorgen om-  en vind ik die 2 dagen niet nodig, wat niet zegt dat het in het algemeen niet nodig is.

Manlief vertrekt vandaag weer “gewoon” naar zijn werk, samen met een krat gevuld met rollen beschuit en roze met witte muisjes. Deze deelt hij uit aan zijn klanten, om trotser dan trots gaat vertellen dat hij vader is geworden van een dochter. Ik ben dol op hem hoor, maar ik vind het heerlijk dat hij naar zijn werk gaat. Waarom? Omdat ik dan eindelijk na 9 dagen alleen met mijn kleine meisje ben. Niemand die zich met ons bezig houd, niemand die ons kan storen. Gewoon een mama-dochter moment! Sterker nog een mama-dochter dag!

Om half 9 slaat de deur dicht. Ik zit triomfantelijk op de bank, te genieten van het eerste moment alleen. Het momentje is wel van korte duur, dochterlief heeft honger. Na de borstvoeding gaat Jasmijn in bad. Net zoals de kraamverzorgster altijd deed. Maar ja, toen stond alles natuurlijk al helemaal klaar, terwijl ik nu alles nog moest klaar leggen, opwarmen, bad vol laten lopen, kleren klaar leggen ect. Toen kon Jasmijntje gewoon direct uitgekleed worden en genieten van het warme water. Nu moest ook haar geduld op de proef gesteld worden want mamma moet eerst de boel nog regelen. En geduld? Dat heeft mijn dochtertje maar weinig – moet schuld bekennen, dat heeft moeder ook niet- Oke, bad is gevuld, tijd om haar uit te kleden. Het kost de nodige moeite met het gehuil van haar, maar ook daar red ik me mee. Het water moet haast afgekoeld zijn, wil ik haar in badje doen, maar na de nodige zweetdruppel zit madame eindelijk in haar badje.Een geniet momentje voor moeder en dochter. Ze kijkt tevreden rond en geniet zichtbaar van het water. En ja is je kind tevreden dan is de moeder dat ook! Deze dame is zodanig aan het genieten dat ze zich bedenkt het de nieuwe moeder nog moeizamer te maken, en poept het badje vol. Fraai!

Nadat alles weer schoon is, het meisje gewassen en gestreken in haar bedje ligt, alle badspullen weer opgeruimd zijn, de was weer in de machine zit, het badje weer ontdaan is van de nodige borstvoedingsresten, en de luieremmer weer geleegd is, wordt het hoogtijd voor een boterham. Vanmorgen vroeg was er dan welliswaar gauw een kommetje yogurt ingegaan, een broodje is nu wel smakelijk.Na een lekker boterhammetje te hebben gesmeerd laat de babyfoon ook een teken van leven weten. Goh, de 3 uur zijn al weer om, en dit kleine meisje vraagt om de nodige voeding. Ik prop nog gauw even mijn laatste happen naar binnen en voldoe weer aan de vraag om melk.

Na de voeding moet ook de hond er even uit, dus hup kleine in de kinderwagen, hond aan de riem en lopen maar. Dat klinkt alsof het de meest simpele klus is, maar voordat je toch gereed bent, ik had het onderschat.De wandeling is heerlijk, maar ook vermoeiend, dus ik besluit thuis dat het rusttijd is, zoals de kraamverzorgende had geadviseerd. Dochter in bed, moeder in bed. De rust duurt 20 minuten als ik beneden de telefoon hoor. Lekker laten rinkelen, het is tijd van rusten, maar het zorgt er wel voor dat ik weer wakker geworden ben, ik probeer weer verder te slapen, maar dat is van korte duur, deze kleine baby is ons huishouden heeft duidelijk géén slaap meer.

– Inmiddels heb ik meerdere keren gedacht: “Heerlijk om alleen met mijn dochter te zijn, maar het was ook heerlijk met een beetje hulp'” –

 We moeten nog even naar de apotheek voor vitamine d en vitamine k. Lekker met dit weer er naar toe wandelen. Maar daar waar ik voorheen er snel naar toe liep, fietste of met slecht weer “even” de auto pakte moet ik nu eerst bekijken of het al bijna tijd is voor een voeding en of de luier nog verwisseld moet worden. Voordat we eenmaal weg zijn, mag je dus gerust weer 20 minuten er bij rekenen. Eenmaal de deur uit kom ik hier en daar wat “nieuwsgierige” buurtbewoners tegen, die mij 9 dagen geleden nog met een dikke buik zagen en nu trots achter de kinderwagen zagen lopen. Dus je raad het al voordat je de apotheek bereikt hebt ben je wederom 25 minuten verder, terwijl 10 minuten ook mogelijk was geweest.  De volgende voeding kondigde zich inmiddels al weer aan!

Tijdens het avond eten – een opgewarmt kliekje van de afgelopen dagen omdat ik nog geen moment voor het koken had gevonden- vraag ik aan mijn partner hoe zijn dag was, wat hij allemaal gedaan had en welke klanten hij bezocht had. Hij vertelt enthousiast zijn verhaal. Vervolgens krijg ik de vraag terug. “En hoe was jou eerste dag alleen met Jasmijn?” Ik kan volmondig “goed” antwoorden, ik vond het heerlijk met haar, en hoewel ik soms wat hulp miste heb ik me prima kunnen redden. “Wat heb je vandaag allemaal gedaan dan?” Over die vraag moest ik even nadenken. Voor mijn “fulltime-baan” als moeder, had ik als zelfstandig ondernemer altijd heel wat te vertellen, wat ik gedaan had, waarom, en waar. Nu had ik daar eigenlijk geen antwoord op. Ik had eigenlijk vrij “weinig” gedaan, mijn dag bestond uit luiers en borstvoedingen, en daar had ik eigenlijk mijn hele dag mee gevult.

Momenteel bestaat mijn leven dus alleen uit mijn dochtertje en haar verzorging en moet ik nog even het ritme zien te vinden, maar ik geniet enorm van haar en alles wat er uit bestaat, zonder hulp van kraamzorg. Het is alleen zij en ik, ik en zij!