Einde van de scheiding in zicht

Het einde van de scheiding is in zicht; eindelijk! Ik ben toe aan een frisse nieuwe start, alleen met Jesse. Een nieuw huis is er nog niet en financieel zal het aanpassen worden de komende tijd, maar wat heb ik er zin in! Hoe anders was dat 4 maanden geleden toen mijn ex (ook al zijn we nog getrouwd hij is voor mij toch echt mijn ex) met de mededeling kwam van mij te willen scheiden.

Gisteren vond Jesse ergens in een kast mijn dagboek die ik 4 maanden geleden bijhield. Het is heel heftig om te lezen.
Ik ben eerst behoorlijk in de put geraakt. Kon niks meer; Niet werken, niet  het huis uit komen en het allerergste: bijna niet voor Jesse zorgen. Ik was in de war, gekwetst en mijn toekomst was in één klap weggevaagd. Een tijdje heb ik gesprekken gehad met psycholoog. Elke week zat ik daar weer. Even mijn verhaal kwijt aan iemand die mijn ex-man en de situatie niet kende en dus zonder oordeel even alles kon aanhoren en soms analyseren.

Maar ik kan mij niet meer inleven in hoe ik mij toen voelde. Dat is gek, want het is zo kort geleden! Toen vocht ik nog voor een relatie, zocht ik naar dingen die ervoor moesten zorgen dat we bij elkaar bleven. En nu sta ik gewoon bijna op het punt om ex te gaan bedanken voor deze beslissing! Ik zie nu in dat het beter is alleen verder te gaan. Dat ik nu meer mijzelf ben en dat onze relatie niet goed zat. Ik had duidelijk eerst even afstand nodig om dat te gaan ontdekken.

Ik heb nooit echt helemaal alleen gewoond. Alleen tijdens mijn studie driekwart jaar op kamers, daarna vrij snel gaan samenwonen. Eindelijk mijn eigen bestaan op te bouwen. Keuzes maken zonder een partner die daar ook zijn mening over heeft of waar ik rekening mee moet/wil houden.

Eind mei zijn we eigenlijk 3 jaar getrouwd. Zeer waarschijnlijk is dan de scheiding nog niet officieel rond. Een gekke dag zal dat zijn. Natuurlijk zijn er echt nog wel momenten waarop ik het wat moeilijker vind. We zijn bijna 7 jaar bij elkaar geweest, getrouwd en een kind gekregen. Vooral voor Jesse vind ik het soms erg moeilijk. Hij is veel te jong om het te begrijpen, maar natuurlijk voelt hij dingen echt wel aan. Dat merk je soms ook wel aan reacties die hij geeft. Voor  hem zal het heel goed zijn als mijn ex en ik allebei ons eigen huis hebben en ons eigen leven echt goed kunnen opbouwen en er een duidelijker structuur kan ontstaan.

Hobbel 1 is in ieder geval eindelijk genomen: We zijn het eens over de afspraken voor in de echtscheidingsconvenant en ouderschapsplan. Nu is het afwachten tot de officiële papieren klaar zijn. Dan gaan we ze ondertekenen en kan het naar de rechtbank!

Hobbel twee is een huisje vinden voor Jesse en mij! Eigenlijk een hele leuke hobbel. Echt haast is er niet, want als ik niet voor overdracht van ons oude huis iets heb kan ik altijd naar mijn ouders. Maar ik heb wel heel erg behoefte aan een eigen plekje met Jesse!

Het gevoel overheerst echt veel aan te kunnen nu ik dit in een zeer korte tijd heb overwonnen. Tijd voor een nieuw begin!

Lees ook:
Alleenstaande moeders
Als jij het huis neemt, hou ik de jongens
Toenemend aantal co-ouderschappen