Dat dan weer wel…

Met de column ‘bloten voeten in het park’ won Ingrid de Libelle columnwedstrijd 2010. Tineke Beishuizen vond deze column prachtig geschreven en een genot om te lezen..

Van huis uit ben ik een heel erg ‘lief, aardig, spontaan, tikje verlegen en net meisje.’ Let wel, van huis uit. In de loop der jaren ben ik gevormd tot de onaardige, kattige, stoere, grote bek hebbende bitch die ik nu ben. In het oog van veel mensen zit ik de hele dag witte wijn te drinken met mijn vriendinnen. Verwaarloos ik mijn kinderen, kook nooit een fatsoenlijke maaltijd en laat ik mijn man het huishouden doen. Daarbij komt dat ik nooit zijn overhemden strijk, nooit zijn koffer inpak als hij op reis gaat. En in de vijfentwintig jaar die we getrouwd zijn, heb ik nog nooit een ontbijt voor hem klaargemaakt. Wel ga ik altijd heel trouw met de kinderen naar zwemles, schaatsles, pianoles, hockeytraining, voetbaltraining en wedstrijdzwemmen. Bovendien sta ik elk weekend langs de lijn als ze moeten hockeyen of voetballen, dat dan weer wel.

Recensie
Wat een lekker boekje is Dat dan weer wel. Geen wonder dat Ingrid de Bruijn de Libelle columnwedstrijd 2010 gewonnen heeft. Haar columns zijn eerlijk en ‘down-to-earth’, niks geen valse sentimenten over hoe geweldig het moederschap is of wat voor een zalig gezinnetje ze samen vormen. Nee hoor, gewoon de alledag, niks meer en niks minder. En dat leidt soms tot hilarische en soms tot ontroerende taferelen. De situaties die beschreven worden zijn zo herkenbaar, dat je je zowat begrepen voelt door een boekje. Dat klinkt natuurlijk belachelijk, maar toch is het prettig om te zien dat het er bij jou net zo aan toe gaat als bij een ander, en dat je misschien niet eens zo chaotisch bent, als je zelf altijd hebt gedacht.

De columns van Ingrid de Bruijn zijn als korte ‘feel good movies’, je voelt je opgeruimd en blij als je er een paar gelezen hebt. En dat is natuurlijk gelijk het fijne van gebundelde columns, ze kunnen er ‘tussendoor’. Even snel een paar lezen, voordat je na je drukke werkdag gelijk weer achter het fornuis gaat staan, doet wonderen. Dan maakt het je echt minder uit dat die diepvrieskip maar niet gaar wil worden. Je wordt er werkelijk rustiger van. Probeer maar eens. Pak het op als je kinderen zwaar ruzie aan het maken zijn, wedden dat je zegt: “Mij niet storen, zelf oplossen, ben aan het lezen!”

Dat dan weer wel – Ingrid de Bruijn
Columns, paperback, 112 pagina’s, Aquazz
Bestel dit boek hier via Aquazz.nl>>>

Lees ook:
Je zal zo’n moeder hebben
Dingen die fijn zijn
Godmother in Panama