Daar gaan we weer (Boekenclub)

Elke maand recenseren moeders uit het hele land kinderboeken voor de TrotseMoeders.nl Boekenclub. In de maand juli was dit o.a. het jeugdroman Daar gaan we weer van Anke Kranendonk (Lemniscaat, 12+). De moeders zijn het in ieder geval met elkaar eens: het is een aanrader! Lees hieronder de ervaringen.

Het verhaal
‘Dat is mooi,’ zegt de juf. ‘Van C&A,’ flap ik eruit. De hele klas lacht. Iedereen lacht! De kinderen draaien zich om en kijken me aan. Beugel komt niet meer bij. Daan kijkt me stralend aan. De Lange lacht gierend. De meisjes giebelen. Allemaal om mij. Nadat Sean een geslaagde grap maakt in de klas lijkt het maken van nieuwe vrienden best mee te vallen. Vrij snel heeft hij een beste vriend: Fred, met wie hij naar meisjes kijkt, af en toe leraren tegenspreekt en na schooltijd het maken van huiswerk vermijdt. Door de drukte van thuis en het vele huiswerk stapelen de problemen zich op…

Wil jij ook jouw mening geven over een kinderboek? Geef je op voor de TrotseMoeders.nl Boekenclub. Elke maand behandelen wij meerdere boeken en kan je boeken aanvragen om te recenseren. Benieuwd? Klik hier>>

Nieuwsgierig geworden naar deze jeugdroman? Haal zelf Daar gaan we weer in huis. Klik hier voor meer informatie>>

——————————————————————————————————————————————————

Annet van Riel:
Sean (spreek uit Sjon) is een puber. Met een oudere zus. En met een irritant klein broertje. En met een zieke vader. En met een moeder in de overgang. En na de vakantie gaat hij naar de brugklas. Met alle stuiterende hormonen. En waar hij helemaal niemand kent.

Anke Kranendonk beschrijft het leven van deze brugklasser erg beeldend en laat de kijker meeleven met Sean. Het maken van vrienden, het vele huiswerk in de brugklas, het opgaan in de massa, het is net of je er naast staat. Of je over Sean schouder mee mag kijken. De karakters worden goed uitgewerkt door Anke Kranendonk, de schrijfster geeft je het gevoel dat je iedereen persoonlijk kent.

Het boek is pakkend geschreven. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Dit boek is herkenbaar voor pubers, ouders, maar eigenlijk voor iedereen die ooit puber is geweest. Het gevoel van onmacht, het alleen voelen, denken dat niemand je begrijpt, Anke Kranendonk weet het allemaal eerlijk en herkenbaar te verhalen. Tip aan ouders die hun kind jonger dan 12 jaar dit boek willen laten lezen: lees het boek wel eerst zelf, want Anke beschrijft wel, zij het op een hele nette manier, hoe ook de seksuele gevoelens van Sean tot bloei komen. Het wordt echter niet platvloers beschreven.

Ik vind het boek absoluut een aanrader, zowel voor jongeren als voor volwassenen.

——————————————————————————————————————————————————

Aukje Leermakers:
Op het eerste gezicht geen boek dat ik in de winkel snel zal pakken. De omslag ziet er wat saai uit. Er zit weinig kleur in, voor de titel is een simpel lettertype gebruikt en de omslagfoto is niet zo spannend.

Het verhaal begint op een camping in Frankrijk, waar al snel duidelijk wordt dat hoofdrolspeler Sean last heeft van de puberteit en zijn moeder last heeft van de overgang. En hiermee is meteen al een belangrijke verhaallijn in het boek genoemd. Ik vind dat een mooie verhaallijn. Moeder en zoon hebben allebei last van de hormonen. Hierdoor kunnen ze elkaar regelmatig niet uitstaan en botsen ze volop. Maar doordat ze door die hormonen toch ook hetzelfde doormaken, ontstaat er een diepere band in de relatie tussen moeder en zoon. Zoals ik al zei, een mooie verhaallijn. Ik vraag me alleen af of een 12+’er dit ook zal ontdekken.

Het belangrijkste in het boek zijn toch wel de brugklasavonturen van Sean. Zijn eerste jaar op een grote middelbare school maakt veel indruk en is niet altijd even gemakkelijk. Ontzettend herkenbaar, voor degene die dat brugjaar (lang geleden) al eens mee hebben gemaakt. maar ook voor degene die er middenin zitten. Want wat komt er een hoop op je af in dat eerste jaar. En dat wordt in het boek op een leuke duidelijke manier beschreven. En dan vanuit jongensperspectief gezien.

Daar gaan we weer is een leuk en gemakkelijk te lezen boek. Ik denk voor veel 12+’ers wel herkenbaar. Maar echt spannend wordt het niet. Het kabbelt voort, iets over de helft van het boek is nog steeds niet duidelijk waar het naar toe gaat. Uiteindelijk (erg op het eind) wordt het allemaal wel duidelijk. Zou het een tv-serie zijn, dan zou er zo nog een seizoen achter aan kunnen. Met een andere omslag zou ik het een leuk boek vinden om kado te doen aan een jongen die naar de brugklas gaat of er midden in zit.

——————————————————————————————————————————————————

Esther Veneklaas (moeder van 3 dochters):
Wat een ontzettend leuk boek!!!!! Het is dat ik ook nog af en toe iets aan het huishouden moest doen, naar mijn werk toe moest of aandacht besteden aan mijn 3 dochters, want anders was ik het boek gewoon blijven lezen totdat het uit was.

Ik ben normaal geen fan van een boek dat geschreven is in de ik-vorm, maar dat was in dit boek helemaal geen probleem. Het is een behoorlijk tempo geschreven dat ik daar eigenlijk niet meer op gelet heb. Het is wel eens leuk om “in” het hoofd van een puber te kunnen kijken. Het boek is een aanrader voor ouders met pubers.

Ik heb vaak moeten lachen om wat er geschreven werd. Mijn dochter van 12 jaar is nu zelf ook begonnen het boek te lezen. Ook zij vind het een leuk boek. Kortom: EEN HEERLIJK BOEK!!!!

——————————————————————————————————————————————————

Mariska Lootens (moeder van 3 kinderen, waaronder zoon Julian):
Het boek sprak me meteen aan omdat het uitstekend past bij de leefwereld van mijn zoon. Het gaat over een jongen, in een chaotische familie, die naar de brugklas moet. Mijn zoon heeft de brugklas net afgerond, en dat viel niet mee met een broertje en een zusje! Vandaar dat het boek me echt iets voor mijn zoon leek.

Dat bleek ook te kloppen; het boek bevat zeer veel herkenbare situaties. Van het puberen tot het vele huiswerk, van het maken van nieuwe vrienden tot een druk gezin waar je je soms voor kan schamen.
Af en toe vond ik het taalgebruik iets aan de grove kant. Maar ik realiseer me ook dat dit zeker bij die leeftijd hoort, daarbij was het niet overdreven veel en dus goed te doen. Reactie van mijn zoon: “Ik ben toch niet zo erg hè? Ik maak toch niet zoveel ruzie?” Eigenlijk wel dus!

Ik vond het een lekker makkelijk te lezen boek. Zeker voor jeugd die misschien wat minder graag leest, is dit boek heel goed te doen. Kinderen die graag en veel lezen, zoals mijn zoon, kunnen het makkelijk in 1 of 2 dagen helemaal uit lezen. Het is ook een boek wat je graag snel uit wil lezen, je vraagt je continu af hoe het verder zal gaan. Bij ons was het een soort wedstrijdje geworden tussen mij en mijn zoon. “Ben jij daar al?” “Heb je al gelezen dat er …. gebeurt?”

Wij herkenden vooral heel veel omdat mijn zoon het brugjaar net achter de rug heeft, ik denk dat kinderen in groep 8 het ook aan zal spreken omdat ze dan alvast een kijkje in de toekomst kunnen nemen en zo misschien iets van het onzekere voor het nieuwe jaar wegneemt. Ik denk echter dat het voor kinderen van groep 7 nog iets te ver weg is en voor de jeugd in het 2de middelbare jaar alweer iets te “kinderachtig”.  Het was dus een zeer geslaagd boek en het zal nu dan ook uitgeleend worden aan een vriendje die na de vakantie naar de brugklas gaat.