Zonder mijn zoon van 7 durfde ik niet naar Kubo en het Magische Zwaard want, zo had ik begrepen, draait het in deze film om allerlei angstaanjagende zaken zoals geesten en monsters. Oeps, ik ben zo’n watje dat Sneeuwwitje een horrorfilm vindt. Ik liet me overhalen door de leeftijdskwalificatie van 6+; als een gemiddeld kind van 6 hier zonder risico op geestelijke schade naar kan kijken, moet ik als moeder van 45 ook maar dapper zijn.
En de moed werd beloond. Het was een familiepremière in het Pathé Arena theater met een feestelijk programma en traktaties. De stemmencast stelde zich voor. Kim van Kooten en haar twee koters Roman en Kee Derwig hadden het grootste deel van de stemmen ingesproken. Kee legde uit dat de film gebruik maakt van de stop-motion-techniek en dat het dus krankzinnig veel werk is om zo’n film te maken. Na een paar vrolijke nummers van Sarah en Julia was dan het spannende moment om de film voor het eerst te bewonderen met Nederlandse stemmen.
Mijn zoonlief heeft net als de hoofdrolspeler een zwaardvechtende vader en ook hij speelt gitaar. De gitaar van Kubo is echter betoverd, en dat is maar goed ook want zijn kwaadaardige tantes en grootvader hebben het op hem voorzien. Toch blijkt de magie van de gitaar niet genoeg te zijn om hem te beschermen. Hij moet op zoek naar de magische wapenuitrusting.
De zoektocht is spannend, geestig maar vooral ook heel mooi verbeeld met sprookjesachtige taferelen van origami gevouwen velletjes Japans papier.
Voor wat betreft griezelgehalte vond ik het uiteindelijk toch behoorlijk heftig, zeker als ik het met de blik van een zesjarige bekijk. Misschien zijn de zesjarigen van tegenwoordig veel meer gewend dan ik.
De pay-off van de film is niet voor niets: Wees sterk, slim en stoer!
Kubo en het Magische Zwaard draait nu in de Nederlandse bioscopen, ook in 3D.