Yes, I can! [persoonlijke blog]

En zo verscheen er in mijn mailbox: “Gefeliciteerd, uw vakantie is geboekt!” Wat was ik trots op mezelf. Alleen met de kinderen op vakantie. Ze bieden wat ook een gezin met twee ouders kan bieden. Weken keek ik uit naar deze vakantie. De voorpret alleen al. Cadeautasjes vullen met nieuwe toilettasjes, cadeautjes, lekkers en drinken. Wat ik toen niet wist, waren de enorme tranen die volgden, de dag van vertrek……

Paniek
Ik werd wakker met een gevoel van paniek, de vrijdagochtend van vertrek. Terwijl de kinderen nog bij hun vader verbleven en zich enorm verheugden op een week vakantie, kon ik alleen maar huilen. Waarom wilde ik nou alleen op vakantie? Wat nou als er wat gebeurde? Hoe kon ik nou 24 uur per dag, 7 dagen per week alleen voor de kinderen zorgen zonder back-up? Ondanks een hoop lieve woorden van anderen, dat het echt wel goed kwam, vertrouwde ik niet meer op mezelf als moeder. Een vreselijk gevoel. Maar ik moest me bij elkaar rapen, voor de kinderen én voor mezelf. Ik kan dit. Ik ga dit doen!

Gelukkige kindjes
Vanaf het moment dat we gearriveerd waren, was ik alle paniek van die ochtend vergeten. Ik zag hun blije gezichtjes, hun plezier, hun enthousiasme en energie. Hoe kon ik die ochtend nou vergeten dat het dáár om zou gaan. Dat ook gescheiden ouders voor een fantastische vakantie kunnen zorgen.
We knutselden, gingen zwemmen, dansen, lekker eten. We speelden spelletjes, gingen ezel rijden, op zoek naar smurfen en deden mee aan de kinderbingo. De week vloog om en voor ik het wist, waren we alle spullen alweer aan het inpakken om de kinderen met hun teleurgestelde gezichtjes weer in de auto te schuiven omdat deze vakantieweek alweer ten einde was.

Eenzaam
En ja, ik heb echt wel 1 avond gehad dat ik me vreselijk eenzaam voelde, waarin ik besefte dat ik niet compleet was, tenminste niet als gezin, terwijl er overal op het park ‘perfecte’ gezinnetjes waren. Maar eerlijk, die avonden heb ik ook als ik thuis op de bank zit. Ook dan ervaar ik soms het gevoel van eenzaamheid. Maar hoeveel stellen zitten er ook niet op de bank terwijl ze misschien iets missen wat ze niet compleet maakt?

Mijn kinderen hebben dat gevoel helemaal niet, voor hen zijn we compleet, voor hen zijn we een gelukkig gezin. En dat is waar ik me aan vast houd, wat mij iedere keer weer laat inzien dat het ook oké is als een-ouder gezin.

We sluiten een fantastische vakantie af, met tig herinneringen die niemand ons meer afpakt. Alleen op vakantie? Yes, I can!