TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Nadat een mysterieus virus alle volwassenen heeft uitgeroeid, is Sicilië verworden tot een gigantische ruïne van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Alleen de kinderen zijn overgebleven en proberen op het desolate eiland, waar de hitte en de zon het landschap teisteren en overal hongerige wilde honden op de loer liggen, te overleven zonder elektriciteit, vers water en voedsel. Sinds de dood van hun ouders zorgt de dertienjarige Anna voor haar acht jaar oude broertje Astor, aan de hand van het notitieboekje dat haar moeder achterliet. Als Astor wordt ontvoerd, besluit Anna samen met haar hond naar hem op zoek te gaan in de hoop uiteindelijk de overtocht naar het vasteland te maken, op weg naar een nieuwe toekomst.
Recensie
Ik weet nog dat iedereen erg enthousiast was over het boek Ik haal je op, ik neem je mee van Niccolò Ammaniti. Uiteraard kocht ik het en begon er (een aantal keer) in. Ik kon er niet inkomen… Nu kreeg ik een nieuw boek van Niccolò Ammaniti toegestuurd ter recensie. Een goede reden om deze populaire schrijver weer een kans te geven!
Het onderwerp sprak me aan, ik houd wel van boeken waarin een nieuwe realiteit gecreëerd wordt, die aannemelijk genoeg is om er in mee te gaan, zoals bijvoorbeeld bij The Stand (de beproeving) van Stephen King. In Anna maken we kennis met een wereld waarin alle volwassenen overleden zijn aan de gevolgen van een virus. Kinderen zijn niet vatbaar voor het virus, tot ze in de puberteit komen. Dan worden ook zij ziek en sterven ze.
Anna en haar broertje Astor blijven alleen achter in het huis van hun moeder. Voordat hun moeder overleed heeft ze een schrift vol geschreven met wat de kinderen moeten doen in bepaalde situaties. Ze heeft hiermee de kinderen ook voorbereid op de dingen die nog zouden gaan komen, zoals het uitvallen van de elektriciteit. In plaats van ‘de kinderen’ zou ik eigenlijk ‘Anna’ moeten schrijven, want zij is al ‘groot’, een jaar of 8. Haar broertje Astor is nog maar een kleutertje.
Anna probeert zo goed en zo kwaad als het gaat voor Astor te zorgen. In het begin is dat nog niet zo moeilijk, hun moeder heeft veel spullen achtergelaten. Maar wanneer de voorraden op zijn, moet Anna op ‘strooptocht’. Ze maakt haar broertje bang voor de wereld buiten de omheining van hun huis zodat hij thuis blijft zolang ze weg is.
Bijzonder boeiend om in deze wereld mee te gaan. Erg eenzaam voor Anna, die er voor kiest zich niet bij andere kinderen aan te sluiten, maar samen met Astor te overleven. Erg gruwelijk voor de overgebleven kinderen die verwilderen. Geen opvoeding, geen medische zorg, toegang tot alcohol, geen gezonde voeding etc maken dat de kinderen kleine wilden worden.
Uiteraard vormen zich ook groepen, groepen die stropen, maar ook een groep met twee leiders die zich in een hotel hebben gevestigd en allerlei volgelingen hebben. De ingewijden zijn witgekleurd, de nieuwelingen, die zich in moeten kopen, zijn blauw gekleurd. Deze groep gelooft dat er één volwassene is die het virus overleefd heeft en dus immuun is en tijdens een soort offerfeest gaat zij geofferd worden en zal iedereen immuun worden.
Astor wordt terwijl Anna op pad is, meegenomen door de ‘blauwe kinderen’ en Anna besluit hem terug te halen. Ze krijgt hulp van een jongen die ze ontmoet had (Pietro) en van een hond, die opgeleid was om te vechten maar die Anna als zijn baasje accepteert. Uiteraard loopt het hele offerfeest mis, maar Anna wordt wel herenigd met haar broer en samen met Pietro en Knuffel (de hond) trekken ze verder. Ze belanden in een mooi appartement aan de kust. Wanneer Anna voor de eerste keer ongesteld wordt, weet ze dat ze ook ziek gaat worden, alleen nog niet wanneer. Ze wil naar het vasteland van Italië (het verhaal speelt zich af op Sicilië) in de hoop dat daar overlevenden, volwassenen zijn.
Het boek is interessant om te lezen. Sommige stukken zuigen je echt mee, zijn mooi geschreven en geven een puur inkijkje in met name de gedachten van Anna. Soms vallen delen tegen, zoals de escalatie bij het offerfeest, dat was een afknapper hoe dat beschreven was. Toch heb ik genoten van het boek en ik denk dat ik over een paar weken ook Ik haal je op, ik neem je mee weer een kans ga geven!
Anna – Niccolò Ammaniti
Paperback, 279 pagina’s, uitgeverij Lebowski
Bestel dit boek hier >>>>
