TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Mijn eerste bevalling was geen pretje, verre van dat eigenlijk. De cliché zin: “Zodra ze op je buik ligt, ben je de rest alweer vergeten” ging en gaat voor mij niet echt op.
Natuurlijk was ik dolblij dat ik een prachtige dochter op deze wereld had gezegd, maar de 32 uur puffen met als resultaat een keizersnede zat nog volop in mijn gedachte. Minder mobiel, langer in het ziekenhuis blijven en een beetje het gevoel van falen heb ik lang als herinnering aan mijn bevalling gezien. Bij deze zwangerschap wilde ik dan ook beter voorbereid de bevalling in gaan, in zoverre dat kan, uiteraard.
Als ik mijn zorgen rondom de bevalling met de verloskundige deel, snapt ze mijn gevoel en beloofd dit mee te nemen in hun wekelijkse gesprek met de gynaecologen. In week 34 word ik over gedragen aan de gynaecoloog, de zelfde fijne man die mij destijds ook geholpen heeft met de bevalling van Jasmijn.
We bespreken de mogelijkheden van een gewone bevalling. Als deze man laat weten dat de kans erg groot is dat het wederom een keizersnede gaat worden staat mijn keuze vast. Ik wil niet “gewoon” bevallen, maar een keizersnede plannen.
Ik verdiep me in een geplande keizersnede en kom de natuurlijke keizersnede tegen. Tijdens de operatie wordt het kindje direct bij de moeder op de huid gelegd (uiteraard als de gezondheid dit toelaat) en wordt de moeder gelijktijdig gehecht. Een heel verschil met de bevalling van Jasmijn, waarin ik mijn dochter amper 5 minuten gezien heb, laat staan aangeraakt. Zij ging direct met de vader mee. Nu zou ik mijn kindje zelf kunnen behouden, wat veel prettiger aanvoelt.
Halverwege december zit ik tegenover de gynaecoloog en maak ik mijn wensen kenbaar. Helaas doet nog niet ieder ziekenhuis dit, maar gelukkig “mijn” ziekenhuis wel. Als alles goed verloopt krijg ik een natuurlijke keizersnede. Daarna plannen we een datum. Vreemd, je eigen bevalling plannen, maar eigenlijk ook heel praktisch. Ik kan immers nu alvast oppas regelen, mijn man neemt vast vrij en de newborn fotoshoot krijgt ook alvast een datum.
Tot slot ga ik nog heel even genieten van mijn dikke buik. Na gewerkt te hebben tot week 38 heb ik nog iets meer dan een week om te rusten, poetsen en voor te bereiden. Nu maar hopen dat het kleintje het ook een prachtige datum vind!
