Zwem(f)les- het vervolg

Een aantal weken terug schreef ik een blog over de zwemlessen van mijn dochter Syrah (6 jaar). Ik vroeg me af of ze wel op haar plek zat aangezien ze al (inmiddels) zestien maanden in het eerste badje zit, oftewel het badje om watervrij te worden. Ook vertelde ik dat we een second opinion zouden vragen bij een andere vereniging. Inmiddels hebben we dat gedaan.

Vandaag kon ze terecht bij de zwemvereniging van het zwembad zelf. Meerdere keren per jaar stromen er kinderen in in badje één en de zweminstructeur die Syrah heeft beoordeeld, geeft 2.300 kinderen per jaar zwemles. De wachtlijst is inmiddels negen maanden en er staan meer dan 280 kinderen op die wachtlijst. Waar ik vanmorgen nog de illusie had dat ze via een achterdeurtje naar badje twee kon, weet ik nu wel beter. Doordat er een beoordelingsles uitviel, had de zweminstructeur twee keer zoveel tijd voor Syrah en kon hij haar goed beoordelen.

Eigenlijk was dat niet nodig, want hij kon tijdens het douchen al zien dat ze absoluut niet watervrij is. Syrah staat altijd met haar hoofd gebogen en haar handen voor haar ogen onder de douche, dus had ik zelf die conclusie ooit ook al getrokken. Het is niet voor niets dat ik bij manlief heb aangedrongen voor die second opinion. Er was niets, maar dan ook niets waar mijn kleine meisje aan voldeed om door te kunnen naar badje twee. Sterker nog: Syrah is absoluut niet watervrij en het ziet er ook niet naar uit dat dat op de korte termijn gaat gebeuren.

Het resultaat? Syrah gaat van zwemles af en we moeten een paar keer per maand met haar naar het zwembad om haar op die manier watervrij te krijgen. Tegelijkertijd maar proberen om haar broertje ook watervrij te krijgen, want om dit nogmaals op deze manier te moeten doorlopen, heb ik weinig zin in. Hoewel het natuurlijk niets zegt, misschien is Jonah wel een waterrat. Ach, wat zeg ik: Jonah heeft een pesthekel aan water en krijst de hele straat bij elkaar als hij in bad of onder de douche moet. Het advies van de zweminstructeur is dat ze eerst maar eens onder de douche moet durven met haar ogen open en haar gezicht in de straal, komend zomer haar laten snoep happen in een teil met water, haar leren drijven op haar rug en in het zwembad dingen uit het water laten duiken. Daarna is het misschien tijd om haar op de wachtlijst van negen maanden te zetten. Rijst nog altijd de vraag bij me: waarom moet ik dat bij een second opinion horen en niet bij haar eigen zwemclub?