Samen spelen, samen delen

Als een bang klein hoopje ellende zat hij bij mij op schoot in de auto, Sam onze kleine hond, 7 weekjes oud en op 1 hand te tillen. Wat waren we blij met hem, Welkom in de familie Sam! De weken en maanden daarna leerden wij hem diverse manieren, trucjes en regels. Zo komt een hond niet bij ons op de bank, is springen niet toegestaan en wordt er al helemaal niet gebedeld om voedsel.
In de afgelopen jaren dacht ik er aardig in geslaagd te zijn. We hadden ons hondje goed opgevoed!

Mijn lieve dochter heeft die opvoeding in korte tijd totaal veranderd, zonder dat ik er grip op had. Binnen no-time wist de hond een ideale plek te creëren onder de tafel zodat hij het nodige mee kreeg. Brood, vlees, aardappel, niets was Jasmijn te gek. Als ze geen zin meer had om te eten gilde ze “Saaaaam” en binnen enkele seconden er lag eten op de grond. Hoewel we er altijd alert op zijn én blijven verdwijnt er regelmatig ongemerkt toch wat in het lichaam van het hondje in plaats van het kindje.

En dat niet alleen, Sam speelt inmiddels graag met het speelgoed van ons kind, en onze dochter speelt graag met de plastic speeltjes van de hond. Als onze dochter wakker wordt roept ze als eerste haar vriendje, en daarna pas ons. Ze wil de hond graag optillen, beestje krijgt dekens over zich heen, niets is te gek voor Jasmijn. Het toppunt? Dat ik ze samen op onze bank betrapte terwijl onze hond helemaal níet op de bank mag.

Helaas gaat het samen spelen, samen delen niet altijd op. Jasmijn krijgt een “lange vinger” terwijl ze voor de televisie zit. Ze laat het vol trots zien aan haar “maatje” en houdt de heerlijk koek voor zijn neus. Niets vermoedend hapt Sam er een stuk van af, want ja is het niet zo dat Jasmijntje altijd alles deelt? In dit geval dus blijkbaar niet. Al huilend loopt ze naar me toe. ” Koek, koek” jammert ze al wijzend naar ons huisdier.

Beide hebben ze een punt. Ik spreek Sam “streng” toe dat het niet mag, en probeer onze kleine meid uit te leggen dat Sam ook graag dat koekje wilde omdat hij dat heel vaak mag. Jasmijn mag een nieuwe uit haar trommeltje pakken en pakt er blij twee, “Saaam”  roept ze wederom. Ditmaal probeer ik haar duidelijk te maken dat het niet mag, dat alleen hondenkoekjes goed zijn voor de hond. Maar het is alweer te laat, beide smikkelen ze van hun koekjes.
Ik kan hieruit opmaken dat mijn dochter binnen 6 maanden haar maatje heeft “opgevoed” waar ik 4 jaar aan gewerkt heb, alleen dan op een hele andere manier.