Ik ben geen kleuter meer…

Na zes weken zomervakantie was het dan eindelijk zover… De school begon weer en voor mijn dochter betekende dat ze eindelijk naar groep 3 zou gaan. Weken had ze er op moeten wachten en zeker na een “dagje groep 3”  voor de zomer bleek het allemaal toch nog wel heel erg ver weg. De laatste week van de vakantie reden we dan ook even langs school omdat ze die zo miste en eindelijk brak daar de dag aan waar ze zo lang op had moeten wachten.

Spannend… Een nieuw lokaal, nieuwe juf (die ze wel al heel goed kende) en – de grootste verandering – een eigen tafeltje met stoeltje. Dat stoeltje was niet nieuw natuurlijk, die hadden ze in de kleuterklas ook al. Echter was er wel een duidelijk verschil, in  groep 2 stond keurig op elk stoel de naam geplakt, nu in groep 3 moeten ze zelf onthouden waar ze zitten. Dat het echt niet zo moeilijk is om te onthouden waar je plek is, heeft ze inmiddels al ondervonden. Dag twee liep ze keurig naar haar eigen plekje toe. Vol trots trok mijn dochter de laatjes open om half negen. Trots toont ze mij haar verzameling steentjes. Normaal gesproken vind ik die overal terug: in de luizentas, rugtas en  haar broekzakken, maar nu liggen ze keurig in haar laatje op school. Mama vindt het prima… dan heb ik geen tikkende wasmachine meer omdat ik vergeten ben om de zakken te controleren voordat ze in de was gaan.

De eerste week school begint meteen serieus, op dag drie krijg ik al twee papiertjes in mijn handen gedrukt. De letter “i” en de letter “m” want die hebben ze al op school geleerd. Al schrijvend in de lucht krijg ik erbij uitgelegd hoe je deze letters moet schrijven. Je begint zo… dan over hetzelfde lijntje terug en dan zo…. Tegenwoordig zie je niet meer zo veel aan elkaar geschreven tekst, dus het is leuk om te zien hoe ze de letters voordoet. Ergens in mijn hoofd borrelt het langzaam naar boven, al zit ik nu al te denken hoe het ook al weer zat met sommige letters. Want ooit – in een ver verleden – heb ik dit wel geleerd, maar ook weer snel afgeleerd toen het niet meer verplicht was. Ik denk dat ik maar ga beginnen aan een opfriscursus aan elkaar schrijven. Wil je ook weten hoe je kind de letters leert schrijven? Raadpleeg dan even de website van Zwijsen.

De overgang van groep 2 naar groep 3 is groot en niet alleen voor het kind. Want als ouder besef je nu toch wel heel duidelijk dat je zoon of dochter toch echt groot begint te worden. De kleuterklas is toch veel spelen, al leren ze daar ook al behoorlijk veel tegenwoordig. Maar in groep 3 dan begint het echte werk. Minder spelen, meer leren en keurig zittend achter een tafeltje. Het echte schoolleven is begonnen en versterkt het gevoel van groterwordende kinderen. Maar als ik haar en haar klasgenootjes op het “grote” schoolplein zie rondrennen valt toch wel op dat ze erg klein zijn… Waren ze vorig jaar nog de “grootsten” op het kleuterplein, nu zijn ze toch echt overduidelijk de kleintjes. Al valt hen dat niet eens op. Ze rennen en vliegen door de grote menigte heen alsof ze nooit anders hebben gedaan. Ze voelen zich groot en dat laten ze duidelijk merken ook. Alleen zou de juf ook wel weten dat ze al zo groot zijn? Mijn dochter stak haar verontwaardiging niet onder stoelen of banken na de eerste schooldag. Ze hadden lekker buiten gespeeld… Op het kleuterplein. “We zijn toch zeker geen kleuters meer?!” Mmm… misschien moet juf ook nog even wennen aan het idee…