Z(waar) O(nweer) M(et) E(rge) R(egenbuien)

Met Rob de Nijs in mijn hoofd (zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam) zit ik dus op zolder te kijken naar de noodkreten van mijn vriendjes en vriendinnetjes op facebook.

“Wie o wie heeft de zon gezien?” “Opsporings bericht, gezocht; Groot gelige dame die luistert naar de naam Zon.” “Lieve regen we vinden je heel erg lief, maar vinden het ook niet erg als de Zon zichzelf mag laten zien”……en ga zo maar door. Eindeloze kreten….behalve van mijn andere vriendinnen die de zon wel recht in haar bolle toet mogen kijken en heel grappig vragen of ze de zon mee moeten nemen, HA HA HA.

Het is: Zwaar Onweer Met Erge Regenbuien, een echte Nederlandse, niet bruinmakende, niet wijntjes in de tuin of op het terras, geen bb’qs, geen buitenactiviteiten zomer. We lopen met zijn alle naar buienradar.nl te kijken en zetten een buienalarm op ons mobieltje zodat we alert kunnen zijn op de volgende hoosbui. De buitenactiviteiten worden verruilt door “herfst” activiteiten, te denken aan een deken om je heen ’s avonds, koekjes en cakejes bakken met de kiddies, tsja de WII vroeg tijdig tevoorschijn halen, lekker knutselen, en ja ik hoorde mijn eigen mini man van de week een warme chocolademelk vragen omdat hij het koud had! Best vreemd warme chocomelk in Juli…

In diezelfde week werd ik door mijn eigen poppevrouw (5 jaar) voor “mama liegebeest” uitgemaakt. Waarom dan?? Hoezo “mama liegebeest?” “Nou mama, jij zegt tegen mij dat ik in de zomer mijn mooie jurkjes en slippers aan mag trekken, lang buiten mag gaan spelen, met water mag spelen, mijn bikini aan mag en ingesmeerd moet worden tegen de Zon, en wat doen we nu mama? Nu zijn we binnen WEER koekjes te bakken en WII te spelen en jij zegt dat het zomer is…..mama Liegebeest het is gewoon winter!!” (herfst had minder hard geklonken)

Tsja, we merken gewoon aan alles dat we met zijn alle toe zijn aan een niet liegende moedernatuur, een duidelijke Piet Paulusma, een geloofwaardige Peter, een eerlijke Helga en lekker weer!! Met Mevrouw Sunshine, die haar heerlijke stralen om ons mag slaan, met een stevige en warme knuffel, voor best wel lang.

Misschien om in de ban te blijven van al mijn vriendjes en vriendinnetjes, collega’s en kennissen en stiekem in de hoop dat de Zon dit ook leest (als ze door al die regen komt en Rob de Nijs) wil ik deze week afsluiten met een liedje speciaal voor haar, zij de  Zon waar we allemaal naar op zoek zijn, waar we allemaal van houden, misschien lukt het als we met zijn alle een eerbetoon aan haar tonen door nu heel hard te zingen; You are my sunshine my only sunshine you make me happy when skies are grey,……..en weg is Rob de Nijs ; ))