De Leespluim van de maand maart 2012 gaat naar het boek Tarari Tararera.
Het rapport van de jury
‘Piripu Bibi no-no-no: sesa ino ino ino!’ Zo maar een stukje tekst uit het prentenboek ‘Tararì tararera’. Ongetwijfeld hebt je al begrepen dat het geschreven is in de Piripu-taal. Als je destijds op school geen les in deze taal hebt gekregen, staat je met een mond vol tanden. Tenminste, dat zou je denken, maar niets is minder waar. Want zoals het een goed prentenboek betaamt, is ook hier een onlosmakelijk verband tussen tekst en illustratie. En als u de illustraties bekijkt die bij bovenstaande Piripu-tekst horen, begint er waarschijnlijk iets te dagen. Wat krijgt je te zien? Een aantal bomen met vruchten eraan; vijf mollige langstaartige wezentjes die duidelijk verschillen in grootte, dat moeten haast wel Piripu Pà, Mà, Sò, Bé en Bibi zijn. Ze zijn in de bomen geklommen, op de kleinste na, die zit er een beetje mokkend bij. Dat zal Bibi wel zijn. Althans, dat is mijn interpretatie.
Maar je hebt natuurlijk de in gewone taal geschreven tekst voor in het boek gelezen. Daarin staat onder andere: ’de echte magie van het prentenboek komt pas tot leven door de stem en de passie waarmee een volwassene het boek voorleest… daarom is dit boek geschreven in de verzonnen taal Piripu. Dit is een taal vol warme klanken die iedereen op zijn eigen manier kan uitspreken’. Woord, beeld en klank vertellen tezamen op unieke wijze het verhaal van de eigengereide Bibi en zijn vriendschap met een olifant. In de heldere illustraties staan de collage-achtige bomen, planten, struiken en rotsen in scherpe tegenstelling tot de gezellige, mollige Piripu-familie. Daarbij komt dan nog de suggestieve Piripu-taal en de stem van de voorlezer die roept, fluistert, bromt, gilt, lacht en wat al niet meer. Een verhaal waarmee je jezelf kunt uitleven. Jammer dat ik hier geen klankvoorbeeld kan laten horen.
Tararì tararera – Emanuela Bussolati
Prentenboek, hardcover, Tutti
Bestel dit boek hier via Bol.com>>>