Mijn Trotse moeder hart

Over het algemeen genomen vind ik dat ik de leukste baan van de wereld heb. Verschrikkelijk onderbetaald, veelal smerig, ontzettend vermoeiend en enorm veeleisend werk met een hoog Assepoestergehalte, maar ook ontzettend waardevol! Is het een hele bijzondere baan? Nee, dat niet. Met mij zijn er duizenden andere vrouwen die deze baan hebben, hadden en ‘aanvaarden’. Vroeger noemden ze het gewoon huisvrouw, tegenwoordig zijn er honderd-en-één namen voor, maar ik noem het meestal thuisblijfmoeder.

Ik heb twee prachtige kinderen met ieder met hun eigen karakter. Dochterlief (vijf) is in de leeftijd dat ze overal een weerwoord op wil hebben en dat wonderbaarlijk vaak ook nog heeft. Tegelijkertijd is ze ook ontzettend lief en zorgzaam voor haar kleine babybroertje. Soms zelfs zo verschrikkelijk lief dat ik er een grote brok van in mijn keel krijg en dat de tranen spontaan in mijn ogen schieten. Nee hoor liefje, mama hoeft niet te huilen, mama’s ogen doen een beetje pijn! En nee hoor schatje, mama wordt niet schor. Kuch!

Helaas is het niet altijd rozengeur en maneschijn, want dochterlief vindt het erg leuk om broederlief overal de schuld van te geven. Wat hij allemaal kan? Dingen kwijtmaken, kapot maken, vies maken en nog veel meer. Heel knap hoor! Het is wel erg handig om zo’n broertje te hebben die dat allemaal kan. Jammer voor haar dat ik daar niet in trap. Zoonlief maakt echt niet haar fiets kapot, hij kleurt ook echt niet op haar pop en hij eet al helemaal niet, met zijn twee prominent aanwezige voortanden, haar pepernoten op. Maar ze kan het natuurlijk altijd proberen! Dochterlief is erg gehaaid en vind overal wel een oplossing voor. Dat is natuurlijk ontzettend slim van haar, maar als haar broertje nu al als dader aangewezen wordt dan hou ik mijn hart vast voor later. Want nu wéét ik dat haar broertje het absoluut niet gedaan kan hebben, maar straks is dat natuurlijk een heel stuk lastiger te bepalen.

Maar, zoals ik al zei, kan ze ook heel erg lief voor hem zijn en je kunt zien dat ze ontzettend veel van hem houdt. Andersom geldt dat ook. Hoe klein zoonlief ook is hij is stapelgek op zijn grote zus. Als hij haar ziet wordt zijn gezicht één grote grijns en zie je hem helemaal stralen. Alsof ze zijn grote voorbeeld is. Dat doet mijn moederhart gloeien van trots! Mijn twee, mooie, prachtige, maar vooral lieve kinderen, houden van elkaar. Om als moeder te weten dat je kinderen op zo’n jonge leeftijd al voelen wat houden van is vind ik een enorm voorrecht en kan ik niets anders doen dan ontzettend blij zijn met mijn geweldige baan. Ik verdien er geen geld mee, ik krijg veelal weinig respect van anderen, maar ik heb wel het geluk dat ik vierentwintig uur per dag mag genieten van dit soort momenten. Dat dit niet vierentwintig uur per dag gebeurd hou ik dan ook maar wijselijk voor me. 😉