Het verhaal van de beer met zijn zwaard (Boekenclub)

Beer heeft een zwaard en daar is hij erg trots op. Alles wat hij ziet hakt hij in stukjes: TJAK TJAK TJAK. Dan wordt op een dag zijn grote huis helemaal weggevaagd door de rivier. Hoe kan dat nou? Beer is woest. ‘Wie heeft mijn huis verwoest?! Ik hak je in tweeën!’ Maar de bevers, Babiroesa, Vos en de vogels hebben het niet gedaan. Wie wel?

De herhalingen in de tekst en de kleine details in de illustraties maken het voorlezen van dit boek tot een feest. Een beer om nooit te vergeten! Maar wat vinden moeders en hun kinderen van onze boekenclub van dit boek?

——————————————————————————————————————————————————

Claudia van Oostrum, moeder van 3 kinderen (van 6 maanden tot 4 jaar):
Stijn (net 4 jaar), dol op het klepperende geluid van de brievenbus, snelt nieuwsgierig naar de deurmat als de postbode zijn plicht heeft vervuld. “Er is een pakketje mama”, roept hij enthousiast. “Mag ik het open maken?” Het enthousiasme wordt groter als hij ziet dat er een mooi prentenboek in zit. “Mag ik het lezen?” Driftig wordt er door het boek gebladerd en vragend naar de cartooneske tekeningen gekeken. Mama moet er aan te pas komen om samen rustig op de bank het avontuur van beer te onthullen.

Het boek valt, puur op de omslag beoordeeld, in een andere categorie dan de boeken die wij normaal lezen. Stijn is gewend aan mooie, duidelijke prenten en niet, zoals in dit boek, aan enigszins abstracte illustraties.

“Beer had een zwaard en daar was hij erg trots op. ‘Hiermee kan ik alles in stukjes hakken’, zei hij. En dat deed hij….het liefst de hele dag: TJAK, TJAK, TJAK.” De eerste pagina komt enigszins agressief over en roept vragen bij mij op waar het verhaal heen gaat en of ik het wel zo geschikt vind voor mijn kleuter. Stijn, zich van geen kwaad bewust, probeert gelijk te herkennen wat de beer allemaal heeft doorgehakt. De illustraties zijn soms wat onduidelijk voor hem. Maar na eenmaal benoemen, onthoudt Stijn wat het voorstelt.

Na een paar keer voorlezen, draait Stijn de rollen liever om. Bladzijde voor bladzijde probeert hij te ontrafelen hoe de chronologie van het verhaal ook al weer in elkaar stak. Waar komt het water vandaan. En wie is verantwoordelijk voor het wegspoelen van Beers huisje?  Zijn het de bevers, die de dijk in de steek hebben gelaten? Is het Babiroesa, tja wat voor beest is het eigenlijk, die de bevers heeft laten schrikken? Is het vos die Babiroesa heeft beschoten? Of zijn het de vogels die al het fruit van de vos hebben opgegeten?

Langzaam maar zeker wordt het verhaal hem eigen en weet hij bij de tekeningen de juiste woorden te vinden. Soms moet mama er aan te pas komen om hem aan te vullen of het verhaal van voor af aan voor te lezen om zijn geheugen op te frissen. Het boek ligt de hele week op de eettafel en wordt er regelmatig af getrokken om zelf te lezen of wordt er op aangedrongen het voor te lezen.

Iris, Stijns zusje van twee en een half, pakt het boek graag om de plaatjes te kijken, ook al is dat soms ondersteboven. Toch weet zij, na menigmaal meeluisteren, ook wat kreten behorende bij de juiste pagina’s te mompelen. Als Iris het boek pakt, verklapt Stijn de clou direct en roept: “Iris; de beer heeft het gedaan.” Daarbij doelend op het feit dat de beer zelf verantwoordelijk is voor het vernietigen van zijn huisje. Er wordt hevig gespeculeerd wat voor beest Babiroesa nu is en hard gelachen om de pijl die vos in de bil van Babiroesa heeft geschoten “au”. Samen maken zij er een leuk “wat is dat” spelletje van.

Grappig te zien dat ook boeken die op het eerste gezicht niet meteen je aandacht trekken, zo’n succes kunnen zijn.

——————————————————————————————————————————————————

Anna Schellart-de Jongh, moeder van Melle (3 jaar):
Een zilveren enveloppe valt door de brievenbus met een dikke plof. “Huh, wat is dat?” vraagt mijn zoon Melle. Samen maken we de enveloppe open en daar komt een boek tevoorschijn: “Het verhaal van de Beer met zijn zwaard”. Meteen bekijken we het. De buitenkant ziet er prachtig uit, de vriendelijke beer met zijn zwaard spreken Melle tot de verbeelding. Zelf houdt hij ook erg van met stokken sjouwen en slaan, en ik heb het gevoel dat hij zichzelf wel in de beer herkent.

De platen in het boek zijn eenvoudig van kleur en vorm, maar aansprekend door het verschil in diepte in de tekeningen. De beer is soms ver weg, dan heel dichtbij afgebeeld; soms in kleur, soms alleen de omlijning. Grappig is ook dat me opvalt dat het boek is gedrukt door uitgeverij Tutti, die rekening houdt met de natuur door zich te richten op ‘duurzaam uitgeven’. Een sympathiek gegeven vind ik.

Het verhaal is geweldig. De Beer die eerst vrolijk in het rond hakt, blij met zijn zwaard en wat hij er mee kan doen, en er dan achterkomt dat dat eigenlijk niet zo handig is. We praten erover dat je soms iets doet wat eigenlijk niet zo slim blijkt te zijn en hoe je dat dan kunt oplossen. Beer maakt ook alles weer goed en haalt zelfs zijn vogel-slachtoffers in huis totdat het bos wat hij heeft omgehakt weer is gegroeid. Het is een warm verhaal met een diepere grond over verantwoordelijkheid voor wat je doet.

We vinden het allebei een prachtig boek. Melle kiest het dan ook vaak om te lezen en in tegenstelling tot sommige andere van zijn boeken vind ik het eindeloos voorlezen van dit boek geen straf!

——————————————————————————————————————————————————

Barbara Siebelink-Gores, moeder van zoon Duuk (bijna 4 jaar) en papa Gores:
Toen het boek binnenkwam was het net een cadeautje. Het was papa’s beurt om Duuk naar bed te brengen en voor het slapengaan lezen we altijd een verhaaltje voor. Papa vroeg aan mij of ik het had doorgelezen en of het een slapengaan verhaal was, of wat spannender, vanwege het ‘alles kapot hakken’ verhaal. Het eindigt goed, dus we gingen het gewoon voorlezen aan Duuk.

Wij hebben een ritueel dat niet heel veel mensen hebben, vermoed ik. Wij ruiken namelijk aan (nieuwe en oude) boeken. Dat is het eerste dat we doen, dus ook met De Beer met zijn Zwaard. De eerste keuring was prima: het boek ruikt als een goed voorleesboek.

Duuk ging bij het voorlezen helemaal op in het verhaal en in de plaatjes; hij ziet veel details en onthoudt alles. En dit boek zit vol met kleine details. Op pagina 1 had hij al de berenpoot in het vlaggetje ontdekt en na een paar pagina’s kon hij zo oplepelen waar de eekhoorn had gezeten, waar de tor en de slak. Het detail van de gemoedstoestanden van de diertjes (blauwe ballonnetjes met negatieve gevoelens met bijvoorbeeld een sip gezichtje of geel ballonnetje met fijne gevoelens zoals een hartje of een blij gezichtje) vonden met name papa en mama erg leuk.

Papa vond de tekeningen en het verhaal voor de leeftijd van Duuk wat heftig. Maar ik vond het wel meevallen, hoewel ik de prenten niet echt voor kleuters vind. Aan de andere kant: Duuk was geboeid en heeft deze week 4x gevraagd om dit boek te lezen ’s avonds. Al met al een boek met een mooie moraal: oorzaak gevolg.  Fijn om te mogen lezen.

——————————————————————————————————————————————————

Irene van Pinxten, moeder van een dochter (3 jaar):
Enthousiast liet ik het boek zien die ik thuis gestuurd had gekregen. Leuk, mijn dochter is gek op boeken!
Op de kaft een leuke tekening van een beer die lief naar vogeltjes kijkt en een zwaard in zijn hand heeft. Optimistisch begonnen we dan ook te lezen. Het is echter maar goed dat ik altijd al iets vooruit lees bij een nieuw boek.

Het huis van beer is verwoest en beer besluit de dader te zoeken. “En als ik hem vind, hak ik hem in tweeën!” Mmm… Dat heb ik maar niet hardop voorgelezen! We hebben het hier over een boek voor kleuters! Nu is mijn dochter drie jaar, maar ook een vierjarige zou ik deze boodschap niet willen overbrengen.

De kaft toont een vriendelijke beer en geeft, vind ik, een vertekend beeld van het boek. De achterzijde had ik ook niet gelezen; dat had ik wellicht wel moeten doen. Daar staat namelijk ook de boodschap: “Ik hak je in tweeën!” Als ik dit boek in de winkel had zien liggen en deze tekst had gelezen had ik hem ook snel weer weggelegd. Ik zou het boek zelf nooit gekocht hebben!

Mijn dochter is iets jonger dan de doelgroep, maar we lezen vaak boeken voor de doelgroep vanaf 4 jaar. De boodschap van dit verhaal moet je kind snappen en ik betwijfel of elke vierjarige dit snapt. Op zich goed dat een boek een onderwerp behandelt dat je daden gevolgen kunnen hebben en dat je daar zelf verantwoordelijk voor bent. Maar ik vind dat dit niet op deze manier moet.

De tekeningen zijn wel mooi en het tweede gedeelte van het verhaal ook wel, maar het eerste gedeelte niet.
Mijn dochter vond het boek ook niet leuk. Ze weet heel goed wat ze leuk vind en wat niet. Dat de beer alle bomen omhakte vond ze al niet leuk. Dat hij de nieuwe bomen ging zaaien was dan wel weer goed. Ik heb het verhaal voorgelezen met regelmatige extra uitleg, want het verhaal is moeilijk te volgen voor kleinere kinderen.

——————————————————————————————————————————————————

Maureen van der Poel, moeder van Robyn Mae (3 jaar):
Spannend!! Er valt een groot zilver kleurig pak in de bus! “Gaan we die uitpakken mam?” Samen pakken we het uit; “Het is een boek! Ooh en er zitten ook stickers bij!!” De stickers blijken nep-tatoeages te zijn; leuk detail. Samen kijken we naar de voorkant en gaan er lekker voor zitten.

De voorkant van het boek ziet er leuk uit. Mooie harde kaft met een lieve bier die schattig naar de vogeltjes kijkt, en o ja hij heeft een zwaard in z’n hand. Je weet dat het gaat komen, gezien de titel, maar de beer begint er direct op los te hakken! Het gezicht van m’n dochter betrekt al een beetje. Tjak tjak, hup bos weg… De tekeningen zijn grappig, maar voor kleinere kinderen niet echt duidelijk. Het omgehakte bos ziet er wat raar uit..

Vervolgens is beer bang dat hij wordt ‘overvallen’. Hmm hoe leg ik dat aan een klein kind? We lezen gauw door. O nee… z’n huis is weg en nu gaat beer los! De dieren in het bos krijgen de schuld, de een na de ander. Na twee keer “Heb jij mijn huis verwoest!?! Dan hak ik je in tweeen” zegt m’n dochter het bij de derde keer mee. Dat dan weer wel, herhaling werkt altijd.

Gelukkig ziet de beer zijn fouten in en probeert het nog goed te maken bij alle dieren. Bij mijn dochter is dat goedmaken helaas niet gelukt. Ze vindt het maar een raar boek met een gekke beer. “Dat kan toch niet mamma..?!?” en ik vraag “Wat kan niet lieverd?” ze zegt “Een beer met een zwaard.” We lezen het boek nog een aantal keer, maar echt bekoren kan het helaas niet. Als ik vraag zullen we deze nog een keer lezen, zegt ze resoluut nee. “Waarom dan niet lieverd?” Antwoord: ” Het is raar!”

Zelf vind ik het taalgebruik wel van deze tijd, maar toch heerst er in het boek een soort agressieve toon. Jammer, ziet er verder wel heel leuk uit. Ik zou het boek dan ook niet gauw geven als cadeau. Als ik het cadeau zou doen, dan denk ik wel aan een wat ouder kind. En misschien dat het ook meer wat is voor jongens. Zwaarden zijn natuurlijk altijd cool!

——————————————————————————————————————————————————

Het verhaal van de beer met zijn zwaard – Davide Calì
Prentenboek, 4+, Tutti, € 12,95
Dit boek is hier verkrijgbaar>>