TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Het is onvermijdelijk … het wisselen van het melkgebit.
Doorgaans begint het zo’n beetje op de kleuterschool of in groep 3…
Als ze dan beginnen, (meestal) met de onderkant, gaat het nog wel en valt het niet zo ontzettend op.
Maar als ze die voortanden verliezen … MIJN HEMEL !
Ik vond het niet leuk kan ik je zeggen ; ik vind die kleine voortandjes zo schattig!
Bovendien verloor onze oudste haar voortanden vlak voor we gingen trouwen, terwijl ik nog zó gezegd had dat ze dat niet moest doen 
.
Nu zit onze jongste midden in het wisselproces.
De laatste die haar schattige voortandjes verruilt voor die grote scheve dingen die in het begin nog “way oversized” lijken.
Heel lang hoopte ik dat ze die kleine voortandjes nog lang zou houden.
Tot het moment dat het achter die kleine tandjes begon te duwen.
De nieuwe tanden duwden de voortanden zóver uit elkaar dat sommige mensen al dachten dat ze er een tandje uit had.
En het duwen bleef maar doorgaan, zo erg dat haar voortand op een gegeven moment overdwars in haar mond stond.
En de nieuwe was al zichtbaar … het zag er zó armoedig uit!
En als je dan op een gegeven moment graag WILT dat ze eruit gaan gebeurt het natuurlijk niet.
Máánden heeft ze met dat armoedige bekkie gelopen.
TOT ze er op één dag ineens allebei uit gingen.
De eerste ‘s ochtends vroeg op eigen kracht, de tweede in het buitenbad met een beetje hulp van een botsend zwemplankje.
Oma , met wie ze naar het zwembad was, appte een foto … sjongejonge … dan weet je ook niet wat je ziet.
Maar goed, in no-time beginnen die “grote-mensen-tanden” dan te groeien en besef je je dat nummer 4 ook zal moeten gaan beugelen 
… net als haar zussen …
Het blijft een soort van mijlpaal …
Voor meer persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>
