288 vragen per dag [persoonlijke blog]

Terwijl ik zit te werken, met de laptop op schoot, zit mijn dochter op de iPad een spelletje te doen. Ineens hoor ik een tekst: “weet je dat kinderen gemiddeld 288 vragen per dag aan hun moeder stellen?”
Ik heb zelf nooit geturfd, maar ook in mijn gezin denk ik dat dit aantal vrij dicht bij de dagelijkse realiteit ligt. Tenminste, wanneer ik ook “mama, kijk eens” mee tel. En ik heb drie kinderen …

Drie keer 288 is 864. Nu is er wel enige overlap, met name bij de tweeling die vaak samenspant om iets voor elkaar te krijgen en dan gezamenlijk iets komt vragen. Het gros van de vragen zit in de gewone dagelijkse dingen die mij niet eens meer opvallen. “Mama, waar zijn mijn schoenen?”, “mama, mag iemand komen spelen”, “mama, kom jij straks kijken bij de dans”. De antwoorden zijn vaak kort: “Die staan bij de voordeur”, “ja” of “natuurlijk”.

Een ‘nee’ van mij als antwoord, leidt vaak tot meer vragen: “waarom niet?” en “maar als ik dan….?”.

En er zijn natuurlijk de ‘echte vragen’, waar een gesprek uit voortvloeit.

Terwijl ik dit stukje schrijf, heeft mijn dochter al gevraagd of ze een recensieboek mag lezen, of ik een taartvorm wil kopen, of ze cupcakes mag bakken, of ze de oven in de keuken of in de bijkeuken moet gebruiken, of ze aardbeien mag, of ze ook een smoothie mag maken, of er bananen zijn, waar de bananen zijn, of er ook een kiwi in mag, of ik kom helpen, of ik straks met haar een spelletje wil doen, of ik even wil kijken naar hoe henna aangebracht wordt, of ik zie dat ze de spagaat nu echt helemaal kan, en of ik even wil kijken naar haar andere gym-oefeningen, of ze de muziek harder mag zetten, of ik de oven wil voorverwarmen, of ze aanmaaklimonade mag maken, of ze die limonade in een glas moet doen of meteen een kan mag maken, waar de kan is, of ik ook een glas limonade wil, of ze toch de oven in de keuken kan gebruiken omdat het regent, of dit een goede cupcake-vorm is, of er ook nog papier in moet, of dit zelfrijzend bakmeel is….

Eerlijk waar! En dat is dan “maar” één van de drie kinderen. En omdat ik er op let, zie ik hoeveel vragen er in korte tijd voorbij komen. Ik constateer ook dat ik meestal bij dit soort vragen in staat ben om kort te antwoorden of even snel iets te doen, maar dat ik in principe ‘gewoon’ doorwerk. Multi-tasken dus. Jammer dat onderzoek uitgewezen heeft dat multi-tasken niet effectief is…..

Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>