Een dagje mezelf zijn [persoonlijke blog]

Het is zondag 2 augustus 2015, ik zit in de trein van Amsterdam Sloterdijk naar Zandvoort. De sprinter die genoemd werd op de stationsborden bleek gelukkig geen echte sprinter te zijn, maar een super-de-luxe nieuwe dubbeldekker. Stiekem maakte ik me er al een beetje druk over hoe ze een hele grote groep strandgangers in zo’n kleine trein zouden krijgen, we leven immers niet in Japan waar ze reizigers letterlijk naar binnen duwen.

Bij binnenkomst viel het meteen op dat die mooie gloednieuwe dubbeldekker nu al boordevol smerige ondefinieerbare vlekken zit, dus mijn rugzak laat ik op mijn schoot liggen terwijl ik het boek Typisch Nederlands van Daphne Deckers aan het lezen ben. Zojuist heb ik een column gelezen over het reizen met een baby in het vliegtuig en de angst over luidruchtigheid, als het me ineens opvalt dat ik in de vorige trein een heel stuk rustiger zat. Ik deel mijn gedachte met echtgenoot en hij zegt dat we in de vorige trein in de stiltecoupé zaten. Dat was me dus helemaal niet opgevallen omdat niet iedereen stil was.

Aaaaaaaandacht
Maar goed, achter me is het geschreeuw van meerdere kleine kinderen te horen en de enige reden dat het me opvalt is omdat ik even een notitie moet maken. Blijkbaar wordt je op een bepaalt punt in het moederschap immuun voor schreeuwende kinderen. Een moeder sist zeer krachtig, ssstttt waarna het voor een volle seconden doodstil is. Daarna gaan de kinderen op het zelfde niveau door met schreeuwen en opnieuw klinkt er een ferme sssttt waardoor het hele gebeuren zich herhaalt. Stiekem erger ik me eraan, terwijl ik weet dat het bij ons normaal gesproken echt niet anders is.

Incompleet – pure luxe
Syrah en Jonah zijn uit logeren en toen ik vanmorgen wegfietste met echtgenoot voelde ik me toch een beetje alleen, ondanks zijn aanwezigheid. Je zou het kunnen omschrijven een soort van incompleet zijn of zoiets. Na het hele sssstttt gebeuren ben ik maar wat blij dat ik vandaag heerlijk kan gaan genieten van een warme zonnige dag aan zee, zonder mijn kinderen in de gaten te hoeven houden. Het is een luxe waar ik enorm van ga genieten. Gewoon omdat het kan.

Een paar uur later
Wat was het een buitengewoon heerlijk vandaag! Niet alleen was het een zeer aangenaam weertje, maar echtgenoot en ik hebben écht genoten van onze dag samen. Ik vergeet vaak hoe het ook alweer was voordat we werden opgeslokt door aandacht vragende kinderen. Begrijp me vooral niet verkeerd, ik ben enorm gek op mijn kinderen, maar soms wil ik ook weer eens ervaren hoe het is om gewoon mezelf te zijn. En dan is echtgenoot toch echt de enige waar ik volledig mezelf mág en kán zijn.

We hebben heerlijk in de in de duinen gewandeld, hand in hand op het strand gelopen en ons weer even zeventien jaar terug in de tijd gewaand. Dit soort dagen zijn absoluut nodig zo af en toe, want goede gesprekken voeren met kinderen erbij is een onmogelijke opgave, zelfs wanneer je de kunst van aandacht verdelen verstaat.

Discussiëren
Dat is het enige dat ik écht mis nu we ouders zijn, het eindeloos discussiëren over belangrijke en minder belangrijke dingen. Over het vraagstuk of Geert Wilders het kabinet (opnieuw) laat vallen, maar ook over waar je de lekkerste biefstuk kunt kopen of wat het fijnste toiletpapier is. Geloof me, wij kunnen dat! Maar dus niet met de kinderen erbij. Hebben jullie soms (nou ja, ik vaak) ook de behoefte om ’s avonds de televisie/radio uit te laten, gewoon omdat het dan eindelijk rustig is in huis? Ik wel!

Soms zijn de dagen zo luidruchtig geweest dat ik het gevoel heb dat ik de hele dag in een discotheek heb rondgehangen. Mijn oren tuten nog niet zo erg als na een uitgaansavond, maar het is wel overduidelijk dat ze flink te verduren hebben gehad de hele dag. Nogmaals: ik ben gek op mijn kinderen, maar soms zou ik willen dat er een stopknop op zit, of in ieder geval een mute functie. Dat zal helaas nooit gebeuren, maar vandaag was het een heerlijke rustige dag waar echtgenoot en ik weer even geliefden konden zijn in plaats van ouders.

Voor andere, persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>