De regels van drie – Marjolijn Hof [recensie]

Twan en zijn tweelingzus Linde reizen met hun moeder en oma naar IJsland. Ze gaan naar Twans overgrootvader, opi Kas, die daar helemaal alleen woont. Opi Kas kan niet goed meer voor zichzelf zorgen en hij moet mee terug naar Nederland. Maar opi Kas denkt hier heel anders over. Hij heeft een ontsnappingsplan bedacht en vraagt of Twan hem wil helpen. Gelukkig heeft Twan een survivalhandboek meegenomen. Twan twijfelt. Wat moet hij doen? Opi Kas helpen of het geheime plan verraden?

Recensie

Marjolijn Hof kreeg voor haar boek “De regels van drie” de Woutertje Pieterse Prijs 2014, de prijs voor het beste jeugdboek. Uit het juryrapport: “dit boek combineert meesterlijk het tragische met het komische. […] het verhaal wordt zo mooi en waarachtig verteld dat we ons door de auteur lieten meevoeren van begin tot eind. […] Wat een schitterend gevoel voor humor heeft deze auteur, wat een geweldige timing, en hoe bijzonder is haar spel met onze taal.” De Woutertje Pieterse Prijs bekroont kinderboeken die uitzonderlijk zijn voor wat betreft taal, genre, thema, illustratie, vorm en/of vormgeving.

Iedere volwassene die dit boek gelezen heeft en er een recensie over heeft geschreven, is lovend. Zowel over het taalgebruik als over de manier waarop over thema’s als zelfbeschikking en dood geschreven wordt. Ik ben zeer benieuwd naar de mening van de doelgroep: kinderen vanaf een jaar of 10, en heb het boek daarom aan mijn zoon (10) laten lezen. Hier zijn verslag:

Opi Kas wil de bergen in en daar de laatste maanden van zijn leven beleven. Volgens de arts heeft hij niet zo lang meer te leven. Hij vraagt of Twan en Linde hem willen helpen met het ontsnappingsplan. Twan helpt mee met spullen verzamelen en zoekt in zijn survivalhandboek naar handige dingen om te kunnen overleven. Ze houden het plan geheim voor de rest van de familie.

Opi wil liever in de bergen sterven dan nog twee weken langer te leven in een ziekenhuis. Ik kan me dat wel voorstellen, dat het naar is om in het ziekenhuis te liggen, maar in de bergen is niet fijn voor de familie. Die kan geen afscheid nemen. Uiteindelijk besluiten ze niets tegen de familie te zeggen. Toen opi eenmaal weg was hebben ze wel alles verteld. De familie was helemaal in shock.

Het boek heeft een open einde. Het eindigt ermee dat Twan en Linde aan het praten zijn. Laatste zin “Ik denk dat het beste niet bestaat”. Ik vind dat een beetje raar. Nu weet je nog niet echt wat er gebeurd, kun je dat alleen maar raden.

Ik vind wel dat Opi zelf mag kiezen, maar liefst in overleg. Een oplossing die voor allemaal goed is, is altijd het beste. Dus dat Opi in zijn eigen omgeving verzorgd kan worden. Als dat echt niet kan, dan moet de familie er samen over praten en toch iets verzinnen.

Bovenstaand verslag geeft goed aan dat dit een boek is, waarover je als ouder tijdens het lezen (of desnoods achteraf) met je kind moet praten. Het is een zwaar onderwerp en mijn zoon van 10 had nog niet alles begrepen. Wel voldoende om samen over euthanasie en afscheid te kunnen praten.

Waar ik ook niet bij stil had gestaan toen ik het boek aan mijn oudste zoon, was dat hij tot dan toe nog geen boek had gelezen met een ‘open einde’. Hij vond het erg lastig dat het boek niet op een of andere manier goed afliep, of dan tenminste een duidelijker slot had. Mij gaf het juist ruimte om met hem het gesprek aan te gaan (‘wat denk je dat er gebeurde?’, ‘wat zou je zelf willen dat er gebeurt?’, ‘hoe zou jij het boek laten eindigen?’).

De regels van drie is een bijzonder boek, met zware onderwerpen, maar erg goed geschreven en daarom een echte aanrader voor kinderen vanaf een jaar of 10. Wel in gesprek blijven met je kind wanneer hij/zij dit boek leest!

De regels van drie – Marjolijn Hof
Winnaar van “De Woutertje Pieterse Prijs” voor het beste Nederlandse kinderboek van het jaar
Hardcover, 144 pagina’s, uitgeverij Querido
Bestel dit boek hier >>>>