Twee mama’s

Als kinderen horen dat een ander kind twee mama’s heeft, vinden ze dat al snel raar. Hoe kun je nu geen papa hebben? Twee mama’s laat zien dat je geen papa nodig hebt om een gezin te kunnen zijn. Roos en Femke gaan gewoon naar het ziekenhuis om zwanger te worden. En met hun kinderen doen ze dezelfde dingen als andere gezinnen: ze ontbijten samen, ze gaan naar school en naar opa en oma. Niets raars aan, toch?

Recensie: 

Mijn dochter keek wel even raar op van dit boekje, want een kind met twee mama’s en geen papa dat vond ze toch wel vreemd. In onze omgeving kennen wij ook geen kind in deze situatie, dus dat ze dat raar vond is niet zo gek. Om dit boek te recenseren is het juist wel praktisch dat ze hier nog geen weet van had. Dan wordt direct duidelijk of het boek ook begrijpelijk is geschreven.

Het verhaal dat een kindje in de buik groeit en voortkomt uit een zaadje en eitje weet ze wel, dus ze was ook nieuwsgierig hoe die twee mama’s dan aan dat zaadje kwamen… Het antwoord daarop wordt als zeer eenvoudig beschreven. Je gaat gewoon naar een ziekenhuis waar aardige mannen hun zaadjes geven voor mensen die geen zaadjes hebben of van wie de zaadjes het niet goed doen. Roos en Femke – de twee mama’s in spé – krijgen wat zaadjes van het ziekenhuis. Die zaadjes komen in de buik van Roos, vlakbij haar eitje. Hoe die zaadjes daar komen, wordt niet besproken, dus daar moet je als ouder wel op voorbereid zijn. Veel kinderen zullen zich dit toch (vroeg of laat) gaan afvragen. Het is dan wel praktisch als je weet wat je dan wilt gaan zeggen.

Na het eerste kindje is het gezin nog niet compleet, dus gaan ze weer zaadjes halen. Ditmaal groeit er een tweeling in de buik van Roos. Wanneer de moeders weer gezinsuitbreiding willen hebben krijgt mama Femke een zaadje in haar buik. Het gemak waarmee dit alles wordt verteld vind ik persoonlijk iets te overdreven. Persoonlijk vind ik jammer dat er gekozen is om drie zwangerschappen te beschrijven. Nu lijkt het alsof je op bestelling kindjes krijgt en dat de zaadjes in rap tempo worden uitgedeeld in het ziekenhuis. Nu komt de nadruk erg te liggen bij de “zaadjeswinkel” terwijl als het bij één zwangerschap was gebleven het verhaal meer diepgang had gekregen door iets meer te focussen op het onderwerp. Dan was er ruimte om stil te blijven staan bij het feit dat ook twee vrouwen verliefd op elkaar kunnen zijn en dat ze ook gewoon een gezin kunnen vormen.

Nog een nadeel vind ik het beeld dat geschept wordt van het gezinnetje. De twee moeders lijken alleen maar leuke dingen te doen en als de kinderen ’s avonds in bed liggen bedenken ze nieuwe plannen voor de volgende dag. Ik krijg zelf een beetje het gevoel alsof er geprobeerd is om het bijzondere gezin extra leuk te laten lijken. Mijn dochter blijft het een beetje een vreemd verhaal vinden. Bovendien roept het bij haar de nodige vragen op. Die zaadjes, kan iedereen die krijgen van het ziekenhuis? Hoe komen die zaadjes dan in de buik van de mamma? Zonder gedetailleerd te vertellen hoe dat allemaal in zijn werk gaat, had er wel wat meer aandacht besteed kunnen worden aan de gang van zaken rond zo’n speciale zwangerschap. Francesca Pardi schreef ook het boek De vriend van papa.

Twee mama’s -Francesca Pardi
Informatief, 32 pagina’s, De Vier Windstreken
Bestel dit boek hier >>>>