Citadel

Carcassonne, zomer 1942. Terwijl talloze Franse soldaten aan het front hun leven geven om de Duitsers het hoofd te bieden, raakt de dappere jonge Sandrine betrokken bij het verzet en besluit ze haar eigen strijd te voeren. Onder de codenaam Citadel brengt ze een groep vrouwelijke verzetsstrijders bijeen en samen met hen riskeert ze alles wat haar lief is om een einde te maken aan de angst en het verdriet die de Duitse bezetting met zich meebracht.
Terwijl de oorlog het ene na het andere bloederige dieptepunt bereikt, raakt Sandrines lot verweven met dat van drie zeer verschillende mannen. Wie van hen is haar echte vijand? Wie vormt een ware bedreiging? En wie is de bewaarder van het eeuwenoude geheim dat aan de voet van de Pyreneeën ligt?

Recensie
Een bijna zeshonderd pagina’s tellend verhaal dat deel uit maakt van de Languedoc Trilogie. Na het eerste deel Het verloren Labyrint en het tweede deel De vergeten Tombe, wordt  de reeks nu afgesloten door Citadel. Ik heb nog nooit eerder een boek van Kate Mosse gelezen, dus ook de voorlopers van deze trilogie zijn mij onbekend. Ik ben dus erg benieuwd of het boek ook goed afzonderlijk is te lezen.

Wanneer ik begin te lezen in Citadel kom ik direct  in de Tweede Wereldoorlog terecht. De schrijfster kent een vlotte schrijfstijl, dus voor ik het in de gaten heb, ben ik al een aardig stuk gevorderd in het boek. Verrassend, aangezien het niet in het genre ligt dat ik normaal lees. Maar het voldoet wel aan mijn eerste vereiste van een boek: het moet mij vanaf het begin boeien. Het lezen gaat vlot, maar ik struikel regelmatig over de Franse woorden, plaatsnamen en zinnen. Het is jammer dat mijn kennis van de Franse taal niet echt ver gaat, want het is iets wat op een gegeven moment gaat irriteren. Dat komt omdat bij mij de snelheid van het lezen er uit gaat. Tijdens het lezen heb ik het gevoel dat ik hier en daar wel wat informatie mis, dingen niet juist kan plaatsen. Ik neem aan dat dit komt doordat ik de eerste twee boeken niet heb gelezen, maar zeker weten doe ik dat uiteraard niet. Dus het is in mijn ogen verstandiger om de trilogie helemaal te lezen en te beginnen in Het verloren labyrint.

Zelf lees ik graag in bed en dan is dit formaat boek niet bepaald het meest handzame. Het dikke boek kan ik lastig vasthouden op een manier die ik prettig vind. Dus nestelde ik me ’s avonds voor deze keer maar wat vaker op de bank met deze dikke pil. Door het meeslepende verhaal had ik het boek binnen een aantal dagen uit. Mijn conclusie is dat het een fijn boek is, maar vele malen leuker is al je de eerste twee delen gelezen hebt.

Citadel – Kate Mosse
Literatuur, paperback, 560 pagina’s, van Holkema& Warendorf
Bestel dit boek hier>>