Anti-pesten

Glenn Eilbracht is vroeger vreselijk gepest. Dit ging ver, té ver. Maar hij heeft zijn koppie niet laten hangen en is sterk gebleven. Nu heeft hij een website opgericht, een platform voor mensen die worden gepest. Ook met tips en natuurlijk zijn eigen ervaringen. Hier samenvatting van het persoonlijke pest verhaal van Glenn:

“Het begon allemaal in groep drie. Mijn klasgenootjes sloten mij buiten bij gym en op schoolreisjes. Ook sloten ze mij op in het toilet. Echt niemand wilde met mij in een groepje. Het leek wel of ik een besmettelijke ziekte had. Ik was anders en daar pakten ze me op. Jongens uit mijn klas hielden van voetbal, maar ik van toneel. Al snel werd ik het buitenbeentje van de klas.

Hoe ouder ik werd, hoe erger ook het pesten werd. Ik kwam met blauwe plekken en schaafwonden thuis. In groep zeven ging ik al helemaal niet meer mee op schoolreisjes. Ik zat wel op een andere school, maar daar begon het weer. Ze vonden me een apart geval en moesten niks van me hebben.

Hartklachten en negerzoenen
Ik werd er zelfs ziek van en viel heel erg af. Ik werd dun, kreeg hartklachten, had veel stress en hoge koorts. Toen ik thuis was, zeiden ze op school dat ik niet echt ziek was en me aanstelde. Ik ben ook niet mee geweest op kamp. Op een keer werd er getrakteerd op negerzoenen. Een jongen dacht zo grappig te zijn om het in mijn haar te smeren. Ik moest huilen terwijl de hele klas zat te lachen. Maar het waren niet alleen de kinderen uit mijn klas. Als ik een zin in een boek verkeerd voorlas sloeg de meester mij met dat boek op mijn hoofd. Dat vond de klas natuurlijk erg lollig.

Hevige scheldpartijen
In de brugklas gingen de pesterijen gewoon door. Bij gym werden mijn schoenen verstopt. Ik werd opgesloten in het toilet en ze gaven me geen kans om een plaatsje in de groep te krijgen. In de tweede klas was het weer hetzelfde verhaal, maar dan met hevige scheldpartijen. En ik was altijd degene die niks terug durfde te doen. Dat vind ik gewoon erg moeilijk. Ze pakten me altijd wel op iets: kleding, uiterlijk, gedrag, hoe ik liep, m’n houding. En zo is het al die jaren doorgegaan.

In groep zeven ben ik ben zelfs in therapie geweest, maar dat heeft niet heel erg veel geholpen. Ik heb er superhard aan gewerkt. Maar het resultaat mocht er niet zijn, het zit gewoon niet in me, dat ‘stoer zijn’.

Website
Al deze pesterijen brachten me op het idee een website te maken. Ik hoop dat mijn website, een steun is voor alle kinderen en jongeren die hetzelfde meemaken als ik.”

Neem een kijje op de site: www.eilbracht.web-log.nl. Zeker even een bezoekje waard!