Post Mortem

De nog onbekende schrijver Emiel Steegman staat onder de douche als hem plots het ultieme excuus te binnen schiet om op het laatste moment te ontsnappen aan een opgelegd diner met een delegatie Estse collega’s. ‘Wegens nogal moeilijke tijden in de familie.’ Het is een banaal zinnetje, vaag en tegelijk dringend. De vraag hoe deze fictieve ‘moeilijke tijden’ ingekleurd zullen worden door een ambitieuze biograaf die ergens in de toekomst zijn mailverkeer uitpluist, laat hem niet meer los, en bezorgt hem een briljant idee voor een nieuwe roman. Manmoedig besluit Steegman dat de tijd gekomen is om voor het eerst zijn persoonlijk leven in de literaire strijd te werpen.
Tot Renée, zijn dochtertje van bijna vier, wordt getroffen door het noodlot…

Recensie
Post Mortem is een roman met een bijzondere opbouw. Het boek bestaat uit drie delen, geschreven vanuit twee verschillende personen. Het eerste deel is in handen van Emiel Steegman zelf, een man die nogal gefocust is op zijn schrijverschap en een geweldig boek wil schrijven. Maar die zich bij al zijn doen en laten afvraagt hoe zijn biograaf dit later kan weten en zal interpreteren. Het tweede deel is ook geschreven door Emiel Steegman, maar niet als auteur van een bestseller, maar als vader wiens wereld (tijdelijk) beperkt is door de zorgen om zijn dochtertje. En het derde deel is die biograaf van Emiel aan het woord.

Dit is de opbouw van het boek als je het sec leest. En de driedeling is ook typografisch duidelijk door de verschillende lettertypes, een detail dat mij wel aanspreekt.

Ik heb me tijdens het lezen van Post Mortem en ook daarna voortdurend afgevraagd hoe het nu echt zit. Wie is nu wie? Word ik voor de gek gehouden, of toch niet? Feit is dat Peter Terrin speelt met fictie en werkelijkheid. Als Emiel Steegman zichzelf beschrijft, lijkt die beschrijving wel verdacht veel op de foto van de auteur op de achterkant van het boek. Natuurlijk, hij heeft het boek beschreven, maar over wie?

Ik heb Post Mortem met veel plezier gelezen. Het boek is nog een poos blijven rondspoken in mijn hoofd, dat vind ik toch wel een aanbeveling, het is niet vergeten op het moment dat je het weer aan de kant legt. Je moet wel je hoofd er bij kunnen houden en bereid zijn zo af en toe even terug te bladeren om te kijken hoe het ook al weer zat.

Aanvulling: op maandag 29 oktober heeft Peter Terren de AKO literatuurprijs gewonnen met dit boek

Post Mortem – Peter Terrin
Roman, paperback, 288 pagina´s, Arbeiderspers
Bestel dit boek hier via Bol.com>>