Heel de dag ben ik in de weer. De dag maar ook de nacht heeft uren tekort. Af en toe slapen de 3 kleine kindertjes overdag tegelijkertijd, als de 3 grote kinderen op school zijn en manlief werken is. Heel bewust kruip ik dan op de bank om even niks te doen. Niet altijd kan ik daar de rust voor vinden, er moet hier altijd wel wat gedaan worden en dat gaat nou eenmaal sneller als er in ons huishouden niemand me voor de voeten loopt. Van de week lukte dat echter wel.
Met mijn benen op de bank bedacht ik me dat het einde van het schooljaar al bijna daar is. Wat is er veel gebeurt dit afgelopen schooljaar. Mijn dochter van 12 heeft haar eerste jaar tweetalig gymnasium achter de rug en gaat over. Mijn zoon van 10 heeft zich staande weten te houden met 30 leerlingen in zijn klas en wordt bevorderd naar groep 7. Met mijn zoon van 8 ging het niet goed op het speciale basisonderwijs en hij kwam thuis te zitten. Na de herfstvakantie kon hij naar een cluster IV school, speciaal voor kinderen met een gedragsstoornis. Hij liep in december weg van die school en werd terug gebracht door de politie. Begin dit jaar is hij geplaatst in een andere klas op diezelfde school en sindsdien zien we hem met sprongen vooruit gaan. Voor het eerst krijgt hij nu echt onderwijs.
In het begin van dit schooljaar werd onze kleine man 1 jaar. Een heerlijk ondeugend, ondernemend en muzikaal mannetje. 4 maanden geleden werd onze tweeling geboren. Twee mooie bolle jongetjes erbij. Ook vierden we een klein feestje omdat mijn man en ik 12.5 jaar getrouwd waren.
Zo kom ik tot de conclusie dat er nu eindelijk weer rust is in ons gezin. De dreumes ligt nog lekker te slapen en ik besluit nog snel even te gaan strijken voor hij wakker is. Strijken heb ik nog nooit leuk gevonden, maar met een tevreden gevoel en een lach op mijn gezicht pak ik mijn strijkplank.